بررسى انواع آشنایى‏ زدایى در کاریکلماتور با تکیه بر آثار پرویز شاپور

Abstract

در کاریکلماتور، هنرمند براى گریز از تکرار سخنان عادى و خسته‏کننده، هم‏چنین براى برانگیختگى و تأثیرگذارى بر مخاطب، باید جهان پیرامون خود را برخلاف عادت و انتظار خوانندگان، دیگرگونه جلوه دهد. در واقع یکى از ویژگى‏هاى اساسى و شگردهاى ادبى که نویسنده، مى‏تواند با استمداد از آن به مقصود نائل آید، استفاده از شگرد آشنایى‏زدایى است. این شگرد ادبى به طرق و صورت‏هاى مختلف نظیر آشنایى‏زدایى معنایى، ساختارى و... مجال ظهور و نمود مى‏یابد. در این مقاله کوشش شده است تا انواع آشنایى‏زدایى در آثار کاریکلماتورنویسان چند دهه اخیر، به ویژه آثار پرویز شاپور به عنوان نقطه کانونى در کاریکلماتورنویسى ایران، مورد نقد و بررسى قرار گیرد.