نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسلطانی گردفرامرزی, سمیهfa_IR
dc.contributor.authorدانشور مروست, نجمهfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T08:55:30Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T08:55:30Z
dc.date.available1399-07-09T08:55:30Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T08:55:30Z
dc.date.issued2019-04-21en_US
dc.date.issued1398-02-01fa_IR
dc.date.submitted2018-08-02en_US
dc.date.submitted1397-05-11fa_IR
dc.identifier.citationسلطانی گردفرامرزی, سمیه, دانشور مروست, نجمه. (1398). تأثیر تغییر کاربری اراضی بر تبخیر و تعرق پتانسیل (مطالعه موردی: زیر حوضه سقز). نشریه آبیاری و زهکشی ایران, 13(1), 177-189.fa_IR
dc.identifier.issn2008-7942
dc.identifier.issn2676-6884
dc.identifier.urihttp://idj.iaid.ir/article_93001.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/351232
dc.description.abstractپدیده تبخیر و تعرق باعث تلفات آب و رطوبت از سطوح آبی، خاک و پوشش گیاهی می‌شود و محاسبه آن از طریق روشی مناسب با توجه به میزان اندک نزولات جوی و محدودیت منابع آب در ایران از اهمیت زیادی برخوردار است. پژوهش حاضر سعی در برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل و تحلیل ارتباط آن با کاربری زمین دارد و هم‌چنین در نظر است تغییرات بلند‌مدت کاربری اراضی زیر حوضه سقز بررسی ‌شده و تأثیرات آن بر تغییرات تبخیر و تعرق مورد بررسی قرار گیرد. در این بررسی از میانگین درازمدت داده های هواشناسی هفت ایستگاه هواشناسی و داده‌های تشتک تبخیر ایستگاه سقز برای تعیین روش مناسب تخمین EToاستفاده شد. از داده‌های ماهواره‌ای سنجنده TM, ETM و لندست هشت با استفاده از نرم افزار‌های ENVI و GIS در استخراج کلاس‌های کاربری طی سال‌های 2013-1992 استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می‌دهدکه بهترین روش برای این منطقه به عنوان اقلیم سرد و معتدل روش تشعشعی فائو با ضریب تبیین 89/0 و Nash با مقدار 86/0 در ایستگاه بیجار و روش بلانی کریدل با ضریب تبیین 94/0 وNash با مقدار 92/0 در ایستگاه سنندج است. نتایج حاصل از تغییر کاربری اراضی نشان می‌دهد که کلیه تغییرات مربوط به کاهش مساحت در بخش مرتعی و افزایش مساحت به ترتیب در کاربری اراضی شهری، سطح مساحت آب در رودخانه‌ها، اراضی باغی و اراضی زراعی بوده است. هم‌چنین نتایج همبستگی تبخیر و تعرق و کاربری اراضی نشان می‌دهد که بیشترین همبستگی تبخیر و تعرق گیاه مرجع با مقدار 95/0 در اراضی زراعی وکمترین آن با مقدار 38/0 در مساحت سطح آب‌های سطحی می‌باشد.fa_IR
dc.format.extent1659
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن آبیاری و زهکشی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه آبیاری و زهکشی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Irrigation & Drainageen_US
dc.subjectتبخیر و تعرق گیاه مرجعfa_IR
dc.subjectکاربری اراضیfa_IR
dc.subjectهمبستگیfa_IR
dc.subjectسقزfa_IR
dc.titleتأثیر تغییر کاربری اراضی بر تبخیر و تعرق پتانسیل (مطالعه موردی: زیر حوضه سقز)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکانfa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکانfa_IR
dc.citation.volume13
dc.citation.issue1
dc.citation.spage177
dc.citation.epage189


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد