یک الگوی تعادل عمومی قابل محاسبه پویا برای ارزیابی آثار سیاست‌های انرژی: شواهدی از ایران

Abstract

<em>هدف از نگارش این مقاله ارائه یک الگوی تعادل عمومی پویا است که بتواند با تأکید بر بخش انرژی، آثار تغییر قیمت حامل‌های انرژی و تغییر در ضرایب تکنولوژی را روی متغیرهای اقتصادی ایران و شدت انرژی مورد تحلیل قرار دهد. الگوی مورد نظر که آن را </em>DGEMI^{^[1]}<em> می‌نامیم، الگویی است که بر اساس توسعه و گسترش<br /> الگوی </em>1-2-3-T<em>،</em> <em> </em><em>دوراجان و گو<strong>[2]</strong> (1998)</em><em>، الگوی خیابانی (1387) و گورمن<strong>[3]</strong></em> <em>(2001)</em> <em>حاصل شده است. نتایج حاصله گویای این واقعیت است که سیاست حذف یک‌باره و یا تدریجی یارانه‌های انرژی نمی‌تواند به تنهایی بدون استفاده از تکنولوژی نوین خارجی و عدم امکان افزایش لازم در بهره‌وری عوامل تولید، بهبود در روند اقتصاد را مهیا سازد. در واقع صرفاً با حذف اختلالات قیمتی انرژی و بدون توجه به توانایی بنگاه‌های تولیدی در جایگزینی عوامل تولید، خارج کردن تکنولوژی فرسوده و استفاده از تکنولوژی مدرن، نمی‌توان رشد اقتصادی را افزایش و کاهش تورم و بیکاری را تضمین نمود. انتقال تکنولوژی نوین خارجی از کانال ورود کالاهای سرمایه‌ای به‌تدریج در سرمایه ایرانی تبلور یافته و با تکمیل و حصول </em><em>این </em><em>فرآیند تدریجی<strong>[4]</strong>، رشد اقتصادی را به‌دنبال خود افزایش می‌‌دهد. از سوی دیگر حذف تدریجی یارانه حامل‌های انرژی مکملی برای سیاست فوق محسوب شده و ورود تکنولوژی نوین با کارایی بالا در مصرف انرژی را توجیه و شدت انرژی را در طول زمان کاهش می‌دهد.</em><br /> <br clear="all" /><br /> <br /> 2- Dynamic General Equilibrium Model for Iran<br /> <br /> <br /> Go and Devarajan -3<br /> <br /> <br /> 4- Gorman<br /> <br /> <br /> Catch-up -5