تحلیل مهارت‌های مدیریت مزرعه در اراضی تجهیز شده و سنتی استان گیلان

Abstract

کشاورزان به مهارت‌های مدیریتی برای ادامه بقای خود در یک محیط تجاری بسیار رقابتی نیاز دارند تا بتوانند تصمیمات آگاهانه بگیرند و تغییراتی را اعمال کنند که عملیات را به سمت اهداف پیش‌بینی شده حرکت دهد. بر این اساس این پژوهش با هدف تحلیل و مقایسه مهارت‌های مدیریت مزارع برنج در اراضی تجهیزشده و سنتی استان گیلان انجام شد. جامعه آماری شامل شالیکاران دارای اراضی سنتی و شالیکاران مشمول طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری می‌باشند. روش نمونه‌گیری در این پژوهش، طبقه‌ای با انتساب متناسب است. تعداد 150 شالیکار دارای اراضی سنتی و 200 شالیکار دارای اراضی تجهیزشده به عنوان حجم نمونه مشخص شدند و اطلاعات لازم از آن­ها گردآوری شد. این پژوهش توصیفی به شیوه پیمایش و با ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. روایی پرسشنامه به وسیله اساتید گروه مدیریت و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ تایید گردید (در اراضی سنتی 947/0 و در اراضی تجهیز شده 927/0). تجزیه و تحلیل داده‏ها با استفاده از نرم افزار SPSS win₁₈ انجام شد. یافته‌ها نشان داد که توانمندی اکثریت شالیکاران (7/86 درصد در اراضی سنتی و 77 درصد در اراضی تجهیز شده) در مهارت‌های مدیریت مزرعه در هر دو گروه مورد مطالعه، در حد متوسط و کم است. نتایج آزمون فریدمن در بررسی تفاوت اهمیت مهارت‌های مدیریت مزرعه نشان داد که مهارت برنامه‌ریزی و تعیین هدف بیشترین و بسیج منابع کمترین میانگین را در بین مهارت‌های مدیریت مزرعه در اراضی سنتی و تجهیزشده به خود اختصاص داده‏اند.