شناسایی عوامل بازدارنده‌ توسعه سازمان‌های کشاورزان نخل‌‌دار استان خوزستان

Abstract

هدف کلی این پژوهش، شناسایی بازدارنده‌های توسعه سازمان‌های کشاورزان نخل‌دار استان خوزستان بود. جامعه آماری پژوهش در قالب دو گروه مجزا، 584 عضو سازمان‌های نخل‌داران و 30 کارشناس کارگزاری‌های دولتی مربوطه را در بر داشت. از گروه نخل‌داران، با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای با انتساب متناسب و با بهره‌گیری از فرمول کوکران، نمونه‌ای به حجم 120 نفر انتخاب شد و در مقابل، کارشناسان با توجه به تعداد اندک مورد سرشماری قرار گرفتند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از یک نسخه پرسشنامه محقق‌‌ساز استفاده شد که روایی محتوایی آن توسط سه نفر از کارشناسان خبره مربوطه و دو نفر از مدیران باسابقه تشکل‌های نخل‌داران مورد تأیید قرار گرفت. با انجام پیش‌ آزمون و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، پایایی ابزار اندازه‌گیری نیز در محدوده قابل قبول ارزیابی گردید (88/0=?). به منظور پردازش و تجزیه تحلیل داده‌ها، نرم‌افزار آماری نسخه 5/11 SPSS به کار گرفته شد. بر اساس یافته‌ها، شش متغیر ضعف مالی اعضای سازمان؛ ضعف در زیرساخت‌ها، قیمت پایین محصول خرما در بازار و نوسان شدید آن، فقدان مشتری در بازار، اعمال تبعیض از طرف دولت یا مقتدران محلی، و دادن وعده‌های غیر واقعی به کشاورزان برای تشکل‌سازی به عنوان بازدارنده‌های مهم اثرگذار بر توسعه سازمان‌های کشاورزان نخل‌دار از دید کارشناسان و نخل‎داران شناسایی شدند.