متغیر‌های سازمانی مؤثر بر بهبود وضعیت تعاملی دانشکده‌های کشاورزی ایران در چارچوب مفهوم سلامت سازمانی (مورد مطالعه: دانشگاه‌های تهران، زنجان و اردبیل)

Abstract

نتایج مطالعات مختلف نشان داد یکی از چالش‌های پیش‌ روی نظام آموزش عالی کشاورزی ایران، تعامل اندک با محیط و توجه محدود به نیازهای جامعه است. این مطالعه با هدف شناسایی متغیر‌های سازمانی مؤثر بر وضعیت تعاملی دانشکده‌های کشاورزی ایران از منظر مفهوم سلامت سازمانی انجام گرفت. جامعة آماری شامل اعضای هیئت‌علمی دانشکده‌های کشاورزی دانشگاه‌های تهران، زنجان و اردبیل بود که 97 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی با انتساب متناسب به‌عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد. با نظرخواهی از متخصصان، روایی ابزار پژوهش تأیید شد. به‌منظور تأیید پایایی آن نیز از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای به‌دست‌آمده گویای مطلوب‌بودن آن است ) 83٪= α). به‌منظور تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد بین وضعیت تعاملی دانشکده‌های کشاورزی و پنج متغیر ماهیت کار، وضعیت سرپرستی، وضعیت پاداش، وضعیت پرداخت و قوانین و مقررات، رابطة مثبت و معنی‌دار وجود دارد. رابطة بین سابقة تدریس و میزان فعالیت‌های پژوهشی پاسخگویان با سطح نهادی معنی‌دار شد. همچنین، حدود 64 درصد پاسخگویان وضعیت تعاملی دانشکده‌های خود را پایین و تقریباً پایین ارزیابی کردند.