بررسی وضعیت قابلیت اشتغال در برنامه درسی دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌های کشاورزی دانشگاه تهران

Abstract

هدف کلی این تحقیق بررسی وضعیت قابلیت اشتغال در برنامة درسی دانشجویان کشاورزی دانشگاه تهران است که با روش پیمایشی انجام گرفت. جامعة آماری این پژوهش شامل 1491 نفر از دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران است. از بین آن‌ها به‌صورت تصادفی و با رعایت انتساب متناسب 310 نفر (با استفاده از جدول مورگان) انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه‌ای با قسمت‌های مختلف برای اندازه‌گیری سازه‌های مورد مطالعه بود. روایی پرسشنامه براساس نظر جمعی از استادان رشتة ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران تأیید شد. برای تعیین پایایی نیز از مقدار آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار 81/0 نشان داد ابزار پایایی مناسبی دارد. روش آماری مورد استفاده تحلیل همبستگی کانونی و نرم‌افزار مورد استفاده SPSS نسخة 17 بود. نتیجة کلی کاربرد تحلیل همبستگی کانونی نشان داد وضعیت مؤلفه‌های مختلف مورد بررسی قابلیت اشتغال در برنامة درسی دانشجویان به‌گونه‌ای است که تنها سبب رشد مهارت‌های آکادمیک در آن‌ها شد و مهارت‌های توسعة کسب‌وکار و مهارت‌های توسعة فردی در این زمینه روند نزولی را در وضعیت جاری نشان می‌دهند. در انتهای مقاله، پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت قابلیت اشتغال دانشجویان ارائه می‌شود.