تأثیر پودر و عصارۀ هیدروالکلی زنیان در مقایسه با آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین بر عملکرد، فراسنجه‌های خونی، مورفولوژی روده و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی

Abstract

این مطالعه به‌منظور بررسی امکان استفاده از پودر و عصارۀ هیدروالکلی زنیان به‌جای آنتی‌بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین بر عملکرد رشد، وزن نسبی اندام‌های داخلی، فراسنجه‌های خونی، فلور میکروبی روده، مورفولوژی پرزهای روده و کیفیت گوشت در جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با استفاده از 288 قطعه جوجه خروس گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار، 3 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرۀ شاهد (فاقد هرگونه افزودنی)، آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین (100 میلی‌گرم در کیلوگرم)، پودر زنیان (1، 2 و 3 درصد جیره) و عصارۀ هیدروالکلی زنیان (150، 250 و 350 میلی‌گرم در کیلوگرم) بودند. بر اساس نتایج کل دوره، جوجه‌های تغذیه‌شده با آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین، 1 درصد پودر زنیان و 350 میلی‌گرم در کیلوگرم عصارۀ زنیان از افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک بهتری در مقایسه با دیگر گروه‌ها برخوردار بودند (01/0>P). هیچ‌کدام از تیمارها تأثیر معناداری روی فراسنجه‌های خونی و وزن نسبی اجزای لاشه (پشت، قلب، کبد، چربی شکمی، سنگدان و پانکراس) نداشتند. تیمارهای حاوی 1 درصد پودر و تمامی سطوح عصارۀ زنیان جمعیت باکتری‌های کلی‌فرم را در مقایسه با شاهد کاهش دادند (01/0>P). تمامی سطوح پودر زنیان طول پرز و عمق کریپت را در مقایسه با تیمار شاهد و آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین افزایش دادند. استفاده از سطوح 1 و 2 درصدی پودر زنیان و تمامی سطوح عصارۀ زنیان، مقدار اندیس تیوباربیتوریک اسید گوشت را به‌طور معناداری کاهش دادند (01/0>P). در مجموع به نظر می‌رسد می‌توان از 1 درصد پودر و 350 میلی‌گرم در کیلوگرم عصارۀ زنیان برای جایگزینی آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد به‌خوبی بهره جست.