ارزیابی کارایی تکنیک نمونه‌‌گیری تجمعی بوت‌‌استرپ بر صحت روش بهترین پیش‌‌بینی نااُریب خطی ژنومی

Abstract

به منظور افزایش صحت ارزیابی‌‌های روش بهترین پیش‌‌بینی نااُریب خطی ژنومی (GBLUP)، تکنیک نمونه‌‌گیری تجمعی بوت‌‌استرپ (بگینگ) بکار گرفته شد. بدین منظور ژنومی حاوی 10000 نشانگر تک‌‌نوکلئوتیدی دو آللی (SNP) با فواصل یکسان روی 10 کروموزوم هریک به طول 100 سانتی‌‌مورگان شبیه‌‌سازی شد. برای ایجاد عدم تعادل پیوستگی (LD) بین SNPها و جایگاه‌‌های‌ ژنی کنترل‌‌کنندة صفات کمی (QTL)، به مدت 100 نسل بین 100 فرد (50 نر و 50 ماده) آمیزش تصادفی صورت گرفت. در نسل 101 (جمعیت مرجع) تعداد نمونه‌‌ها به 1000 یا 2000 فرد افزایش یافت و برای این افراد یک ارزش فنوتیپی شبیه‌‌سازی شد. سپس اثر نشانگرها در این جمعیت با استفاده از روش GBLUP و روش ترکیبی GBLUP با تکنیک بگینگ (BGBLUP) برآورد گردید. در آخر با استفاده از ضرایب رگرسیونی برآورد شده و با توجه به ژنوتیپ نشانگرها برای افراد جوان نسل‌‌های 102 تا 105 که جمعیت تائید نام دارند و فاقد فنوتیپ‌‌اند، ارزش‌‌های اصلاحی ژنومی محاسبه شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، صحت ارزش‌‌های اصلاحی ژنومی روش GBLUP در همة حالات از حیث عددی بالاتر از BGBLUP بوده (p > 0.05) و در مورد نسل اول جمعیت تائید (نسل 102) و بدون توجه به توزیع آثار جایگزینی ژنها، با جمعیتی برابر 1000 (یا 2000) فرد در جمعیت مرجع دامنة صحت ارزش‌‌های اصلاحی ژنومی روش GBLUP از 049/0±339/0 (042/0±412/0) برای صفت با توارث‌‌پذیری 5 درصد تا 015/0±728/0 (015/0±783/0) برای صفت با توارث‌‌پذیری 65 درصد متفاوت بود و مقادیر مشابه برای روش BGBLUP نیز به ترتیب 047/0±338/0 (042/0±411/0) و 016/0±725/0 (015/0±780/0) بود.