بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت اسب کرد ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

Abstract

<strong>در این تحقیق با استفاده از شش نشانگر ریزماهواره </strong>(HMS07, HMS03, HMS02, HMS06, ASB02, ASB23)<strong> تنوع ژنتیکی درون جمعیت 52 نمونه اسب کرد اصیل که از استان­های کردستان، کرمانشاه، ایلام، آذربایجان غربی، اصفهان، کرمان و همدان به‌طور تصادفی نمونه‌گیری شده‌اند، بررسی شد. از نمونۀ خون</strong><strong>­</strong><strong>های گرفته‌شده </strong>DNA<strong> به روش</strong><strong> نمکی بهینه یافته استخراج شد. واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (</strong>PCR<strong>) برای افزونش قطعه‌های شش جایگاه ریزماهواره با استفاده از جفت آغازگرهای اختصاصی به‌صورت استاندارد انجام شد. آنگاه محصولات </strong> PCR<strong>شش جایگاه روی ژل اکریل آمید 8 درصد، الکتروفورز و رنگ‌آمیزی شد. جایگاه</strong><strong>­</strong><strong>ها در جمعیت مورد بررسی، چندشکلی بالایی را نشان دادند. شمار آلل­های مشاهده‌شده و آلل</strong><strong>­</strong><strong>های مؤثر و میزان ناخالصی (هتروزیگوسیتی) مورد انتظار و مشاهده‌شده و شاخص شانون برای همۀ جایگاه</strong><strong>­</strong><strong>ها محاسبه شد. نتایج این تحقیق نشان داد، شمار آلل</strong><strong>­</strong><strong>های شش جایگاه مورد بررسی،</strong> <strong>از 4 تا 10 آلل متغیر بودند. بیشترین آلل در جایگاه </strong> HMS07<strong> (ده آلل) و کمترین آلل در جایگاه </strong>HMS02<strong> (چهار آلل) مشاهده شد.</strong> <strong>با توجه به نتایج مشاهده‌شده، جایگاه</strong><strong>­</strong><strong>های ریزماهوارۀ مورد استفاده چندشکلی بالایی در جمعیت اسب کرد داشتند و می‌توان از چندشکلی بالای آن‌ها در بررسی‌های بعدی، به‌ویژه در بررسی‌های ژنتیک جمعیت استفاده کرد. آلل</strong><strong>­</strong><strong>ها و دامنه</strong><strong>­</strong><strong>های آللی جدید در اسب کرد، گویای تفاوت ساختاری جمعیتی آن‌ها با دیگر نژادهای اسب مورد بررسی در تحقیقات دیگر مانند اسب ترکمن و عرب است. </strong>