اثر طرح های آمیزشی در پیشرفت ژنتیکی و افزایش میانگین همخونی: مطالعه ای مبتنی بر شبیه سازی

Abstract

هدف از این مطالعه بررسی پیشرفت ژنتیکی، افزایش میانگین همخونی و پیش­بینی صحت ارزیابی تحت طرح­های آمیزشی مختلف با استفاده از شبیه­سازی بود. دو وراثت­پذیری مختلف (1/0 و 5/0) و پنج طرح آمیزشی شامل آمیزش تصادفی (rnd)، آمیزش براساس حداقل همخونی (minf)، آمیزش براساس حداکثر همخونی (maxf)، آمیزش جور شده مثبت براساس فنوتیپ (phen) و آمیزش جور شده­ مثبت براساس ارزش اصلاحی پیش­بینی­شده (ebv) در نظر گرفته شد. پیشرفت ژنتیکی بعد از ده نسل انتخاب در طرح­های آمیزشی rnd، minf، maxf، phen و ebv برای وراثت­پذیری 1/0 به­ترتیب 846/0، 747/0، 952/0، 877/0 و 023/1 واحد بود، و برای وراثت‌پذیری 5/0 به­ترتیب 979/2، 997/2، 016/3، 303/3 و 595/3 واحد بود. بعد از ده نسل انتخاب افزایش میانگین همخونی به­ازای هر نسل در طرح­های آمیزشی برای وراثت­پذیری 1/0، 10/0 در rnd، 038/0 در minf، 353/0 در maxf، 079/0 در phen و 215/0 در ebv بود، و برای وراثت­پذیری 5/0، 057/0 در rnd، 026/0 در minf، 356/0 در maxf، 092/0 در phen و 177/0 در ebv بود. نتایج نشان داد که پیشرفت ژنتیکی به ازای یک درصد افزایش در همخونی در طرح آمیزشی minf بیشتر از طرح­های آمیزشی دیگر بود و طرح آمیزشی minf عملکرد بهتری نسبت به طرح­های دیگر دارد.