مدلی برای آموزش مهندسی متالورژی در ایران

Abstract

با تحولات پر شتاب علوم و فناوری در جهان به همراه پدیده جهانی شدن اقتصاد، صنعت و فناوری و ورود مفاهیمی چون دهکده جهانی، توسعه پایدار، فرار مغزها و گرش اندیشه ها، آموزش های فنی و مهندسی با نیازها و الزامات جدیدی رو به رو شده است. از طرف دیگر، کشورها ضمن پذیرش این واقعیت ها در جهت تأمین و اولویت های اقتصادی خود ناگزیر به تعیین نیازهای جامعه بر اساس مزیت های نسبی کشور و اولویت های اقتصادی ملی هستند. برای درک چشم انداز یاد شده کشور ما ناگزیر است تا ضمن بررسی وضعیت آموزش مهندسی در دیگر کشورهای جهان یک " مدل آموزش مهندسی ملی" مخصوص به خود را طراحی و اجرا کند. واقعیت آن است که تقاید کالمل از الگوهای دیگران در زمینه های توسعه و آموزش مهندسی در ایران می تواند با محدودیت های جدی رو به رو شود. چنین مدل هایی باید در جهت پیشرفت و پایداری ملی کشور باشد و بازیگران اصلی؛ یعنی دانشگاه ها و صنایع نیز به هدف های خود برسند و از آنها بهره مند شوند. مهندسان ایرانی باید از نظر فنی شایستگی لازم را دارا باشند، به حرفه خود علاقمند باشند و به آن به دیده احترام بنگرند و از طریق استفاده از فناوری موجبات افزایش توان اقتصادی کشور و رفاه عمومی را فراهم آورند. کشور ما علی رغم دارا بودن شش دهه برنامه ریزی اقتصادی و برخورداری از مزیت های نسبی بسیار؛ یعنی منابع معدنی و زیر زمینی غنی، موقعیت استراتژیک جغرافیایی و نیروی انسانی هوشمند و خلاق هنوز در زمره کشورهای صنعتی جهان قرار نگرفته و لذا، نیازهای آموزشی آن متفاوت از کشورهای صنعتی و نو صنعتی است. در این مقاله با توجه به آنچه گفته شد، توصیه ها و اید ه هایی ارائه شده است.