بررسی شیوۀ کاربرد سولفات‌روی بر بیشینه شاخص سطح برگ، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان (Helianthus annuus L.) در شرایط تنش رطوبتی

Abstract

به‌منظور بررسی اثرگذاری تنش رطوبتی و شیوۀ کاربرد سولفات‌روی بر بیشینه شاخص سطح برگ، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان، آزمایشی در سال زراعی 1393 در مزرعۀ تحقیقاتی دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه بوعلی‌سینا به‌صورت کرت‌های خردشده (اسپیلت پلات) در قالب طرح پایۀ بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تنش رطوبتی در چهار سطح (آبیاری پس از 60، 90، 120 و 150 میلی­متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس (A در کرت­های اصلی و شیوۀ کاربرد کود سولفات‌روی در چهار سطح )بدون کاربرد، محلول‌پاشی، کاربرد خاکی به‌صورت پخش و کاربرد خاکی به‌صورت نواری( در کرت­های فرعی قرار گرفت.نتایج این تحقیق نشان داد بیشینه شاخص سطح برگ، وزن طبق، شمار دانه در طبق و عملکرد دانه در شدت­های کم تنش رطوبتی (آبیاری پس از 60 و 90 میلی‌متر تبخیر) با شیوۀ محلول‌پاشی به دست آمدند، امّا در سطح تنش شدید رطوبتی در صفات یادشده تفاوتی بین روش‌های کاربرد سولفات‌روی وجود نداشت. به‌هرحال، قطر طبق و عملکرد زیست‌توده (بیوماس) در شرایط تنش شدید رطوبتی (آبیاری پس از 150 میلی­متر تبخیر) در شیوۀ محلول‌پاشی سولفات‌روی مقادیر بالاتری به خود اختصاص دادند. در این تحقیق وزن صد دانه تنها تحت تأثیر شدت تنش رطوبتی قرار گرفت و شاخص برداشت هم با کاهش دسترسی به رطوبت، کاهش یافت.در این بررسی کاربرد سولفات‌روی به‌ویژه به‌صورت محلول‌پاشی و در شرایط کمبود رطوبت سبب بهبود بیشتر صفات بررسی‌شده و کاهش شدت تنش رطوبت بر آن‌ها شد.