واکنش عملکرد و اجزای عملکرد ذرت به شیوۀ کاربرد کود‌های فسفات و سولفات روی تحت تنش رطوبتی

Abstract

به­منظور بررسی تأثیر شیوۀ کاربرد کود­های فسفات و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت تحت تنش رطوبتی، آزمایشی به­صورت اسپلیت­پلات ­فاکتوریل در قالب طرح پایۀ بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعۀ پژوهشی دانشگاه بوعلی‌سینا همدان در بهار و تابستان 1393 انجام گرفت. عامل تنش رطوبتی در کرت­های اصلی شامل سه سطح آبیاری پس از 60 ،90 و 120 میلی­متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A و در کرت­های فرعی دو عامل شیوۀ کاربرد کود سولفات روی در سه سطح (بدون کاربرد، محلول­پاشی، کاربرد خاکی به­صورت پخش) و عامل شیوۀ کاربرد کود فسفاته با دو سطح (کاربرد پخش و کاربرد نواری) به­صورت فاکتوریل قرار داده شدند. نتایج به‌دست‌آمده از تجزیۀ واریانس نشان داد، با افزایش شدت تنش از 60 به 90 و 120 میلی­متر تبخیر عملکرد دانه به ترتیب به میزان 28 و 54 درصد کاهش یافت. محلول­پاشی سولفات روی در شرایط بدون تنش، نسبت به بدون کاربرد و کاربرد خاکی سولفات روی باعث افزایش معنی­دارشمار ردیف دانه در بلال، عملکرد زیست‌توده (بیولوژیک)، طول و قطر بلال شد. بنا بر نتایج کاربرد نواری کود فسفات در شرایط تنش شدید رطوبت و بدون کاربرد سولفات روی سبب افزایش معنی­دار شمار دانه در ردیف بلال و وزن صددانه شد. بیشترین شاخص برداشت از تیمار بدون تنش رطوبت به همراه محلول­پاشی سولفات روی به میزان 56/47 درصد به دست آمد.