تاثیر بیوپرایمینگ بر مولفه‌های جوانه‌زنی، صفات فیزیولوژیکی، آنزیم های آنتی اکسیدانت و کنترل بیماری رایزوکتونیایی لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

Abstract

در دو آزمایش جداگانه اثر بیوپرایم برخی جدایه های . Trichoderma sppو باکتری Pseudomonas fluorescens بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی لوبیا رقم یاس و همچنین اثر تیمارهای مذکور بر کنترل بیماری رایزوکتونیا سولانی(Rhizoctonia solani) گیاه مذکور مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش اول بصورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول آزمایش جدایه‌های قارچ و باکتری شامل Trichoderma harzianum bp4، Trichoderma virens As 10-5 ،Trichoderma atroviride Cs2-1 و فاکتور دوم مورد آزمایش تیمارهای مختلف پرایمینگ بذرها شامل بدون پرایم و پرایم با سولفات روی و سالیسیلیک اسید بود. صفات مورد اندازه‌گیری در این آزمایش شامل طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه و طول گیاهچه، وزن خشک ریشه‌چه، وزن خشک ساقه‌چه و گیاهچه، سطح برگ، مقدار کلروفیل، درصد نیتروژن و محتوی آهن و آنزیم های آنتی اکسیدانت بود. آزمایش دوم بصورت بلوک کامل تصادفی در سه تکرار بود. تیمارهای مورد بررسی در این آزمایش شامل ترکیب تیماری مختلف بیوپرایم در آزمایش اول و صفت مورد ارزیابی بیماری‌زای گیاهچه های حاصل از بذرها تیمار شده بود. بذرهایی که با سولفات روی پرایم شده و با تریکودرما تیمار شدند نسبت به بقیه ترکیب های تیماری خصوصیات رشدی از جمله وزن خشک گیاهچه، و درصد نیتروژن بیشتری داشتند. بیشترین محتوی آهن (mg/kg6/265) از بذور پرایم شده با سولفات روی و تیمار شده با باکتری UTPF5 بدست آمد. بذرهای که با سالیسیلیک اسید پرایم گردیده و با باکتری UTPF5 تیمار گردیدند دارای فعالیت آسکوربات پراکسیداز((APX(U.mg-1proteins 4/17) بیشتری نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی بودند. بیشترین کاهش بیماری نیز تحت تاثیر ترکیب تیماری اخیر(33/77%) بدست آمد.