ارزیابی خسارت وارده به درختان باقی‌مانده در حفره ­های قطع و مسیرهای خروج چوب در شیوه تک‌گزینی (مطالعه موردی: جنگل لونک سیاهکل)

Abstract

جنگلهای لونک سیاهکل در استان گیلان، از گونه­های چوبی پهن‌برگ تشکیل شده که به‌دلیل واقع شدن در تنها کمربند سبز چوبهای تولیدی- تجاری جنگلهای شمال ایران و داشتن گونه­های چوبی با ارزش صنعتی، نظیر راش و ممرز، دارای ارزش اقتصادی قابل‌توجهی می­باشند. این تحقیق، خسارات ناشی از عملیات قطع و جمع­آوری مقطوعات از حفره‌های قطع در یک جنگل پهن‌برگ ناهمسال در منطقه لونک سیاهکل را که با شیوه تک‌گزینی بهره­برداری می­شود مورد ارزیابی قرار داده‌است. در این راستا تعداد 113 اصله درخت نشانه­گذاری شده و قطع شده در 31 حفره قطع مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی برای تعیین میزان خسارت وارده به درختان باقی‌مانده سرپا، در هر یک از مراحل قطع و جمع‌آوری بار از پای کنده تا کنار مسیر چوبکشی در محدوده حفره­های قطع و مناطق جمع­آوری بار، از روش آماربرداری صددرصد استفاده شد و برای تعیین خسارت در کل منطقه مورد آماربرداری با توجه به متغیر بودن مساحت حفره­های قطع و مسیرهای خروج چوب از میانگین وزنی استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد خسارت به درختان باقی‌مانده در مسیرهای خروج چوب 5/42% و در مقابل این میزان خسارت در حفره­های قطع 5/17% می­باشد. بررسی زخمهای ایجاد شده بر روی تنه درختان باقی‌مانده سرپا نشان داد که زخمهای ناشی از عملیات جمع­آوری بار دارای مساحتی بزرگتر از زخمهای ناشی از عملیات قطع می­باشد. همچنین بیشتر زخمها تا ارتفاع 2 متری تنه از سطح زمین پراکنش داشته و به‌طور عمده عمقی، یعنی همراه با خسارت به کامبیوم می­باشند.