نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنوریزدان, نیلوفرfa_IR
dc.contributor.authorجورغلامی, مقدادfa_IR
dc.contributor.authorمجنونیان, باریسfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T07:56:24Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T07:56:25Z
dc.date.available1399-07-09T07:56:24Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T07:56:25Z
dc.date.issued2017-12-22en_US
dc.date.issued1396-10-01fa_IR
dc.date.submitted2016-05-12en_US
dc.date.submitted1395-02-23fa_IR
dc.identifier.citationنوریزدان, نیلوفر, جورغلامی, مقداد, مجنونیان, باریس. (1396). ارزیابی بلندمدت التیام زخم در درختان صدمه دیده در اثر عملیات چوب‌کشی (مطالعه موردی: جنگل خیرود). تحقیقات جنگل و صنوبر ایران, 25(4), 553-562. doi: 10.22092/ijfpr.2017.113854fa_IR
dc.identifier.issn1735-0883
dc.identifier.issn2383-1146
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/ijfpr.2017.113854
dc.identifier.urihttps://ijfpr.areeo.ac.ir/article_113854.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/331914
dc.description.abstractامروزه با توجه به اعمال شیوه جنگل‌‌شناسی نزدیک به طبیعت برای مدیریت جنگل­های هیرکانی و پراکندگی برداشت در این شیوه، کاهش صدمات به توده باقی­مانده اهمیت زیادی پیدا کرده است. هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه بلندمدت مقاومت گونه‌ها و قطرهای مختلف درختان در مقابل زخم‌های ایجاد شده با اندازه‌، شدت و محل‌های متفاوت و چگونگی تغییرات در محل زخم (التیام و بسته شدن زخم) بود. این پژوهش در بخش پاتم و نم­خانه جنگل خیرود با اندازه‌گیری صدمه به درختان باقیمانده در فاصله پنج متر از دو طرف محور مرکز مسیرهای چوبکشی به‌صورت پیمایش زمینی و آماربرداری صددرصد از درختان صدمه دیده انجام شد. نتایج نشان داد که بین نوع گونه و مقدار التیام اختلاف معنی‏داری وجود داشت و راش مقاوم‌ترین گونه در مقابل صدمه مکانیکی بود. با افزایش قطر و با افزایش اندازه زخم (مساحت اولیه زخم)، نسبت التیام به­طور معنی­داری کاهش می­یافت. با افزایش ارتفاع محل زخم، درصد التیام زخم تغییر معنی­داری نداشت و با افزایش شدت زخم، درصد التیام به­طور معنی­داری کاهش می­یافت. همچنین، سن زخم اثر معنی‌داری بر نسبت التیام زخم و موقعیت درختان در مسیر چوبکشی تأثیر معنی‌داری بر مقدار صدمات به درختان باقی­مانده داشت. با توجه به این نکته که بیشتر زخم­ها در ارتفاع تا یک متری درخت ایجاد می­شوند و این قسمت از درخت با ارزش­ترین قسمت چوب است،‌ بنابراین تلاش برای کاهش آثار صدمات به توده باقی­مانده هنگام عملیات چوب‌کشی زمینی ضروری است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherمؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشورfa_IR
dc.publisherResearch Institute of Forests and Rangelands of Iranen_US
dc.relation.ispartofتحقیقات جنگل و صنوبر ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Forest and Poplar Researchen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/ijfpr.2017.113854
dc.subjectاندازه زخمfa_IR
dc.subjectبهره‌برداری جنگلfa_IR
dc.subjectپاتمfa_IR
dc.subjectسن زخمfa_IR
dc.subjectمسیر چوبکشیfa_IR
dc.subjectنم‌خانهfa_IR
dc.titleارزیابی بلندمدت التیام زخم در درختان صدمه دیده در اثر عملیات چوب‌کشی (مطالعه موردی: جنگل خیرود)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeعلمی- پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد مهندسی جنگل، گروه جنگل‌داری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه جنگل‌داری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، گروه جنگل‌داری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایرانfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue4
dc.citation.spage553
dc.citation.epage562


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد