تهیه نقشه خشکیدگی بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) با استفاده از روش زمین‌آمار در دشت ‌برم استان فارس

Abstract

این پژوهش به‌منظور تهیه نقشه خشکیدگی بلوط ایرانی (<em>Quercus brantii</em> Lindl.)، تجزیه ‌و تحلیل و تشریح پراکنش مکانی درختان و توده‌های خشکیده بلوط با استفاده از روش زمین‌آمار و رسم نقشه‌های پهنه‌بندی خشکیدگی، احتمال و خطا در منطقه دشت‌برم استان فارس انجام شد. داده‌ها در قطعه‌نمونه‌هایی مستطیلی‌شکل به‌ مساحت 1200 متر مربع (40×30 متر) براساس شبکه‌ای به ابعاد 500×500 متر با روش منظم- تصادفی جمع‌آوری شد. واریوگرام‌های تجربی ناهمسان‌گرد با استفاده از روش‌های مختلف زمین‌آماری رسم شد. نتایج ارزیابی متقابل نشان داد که روش کریجینگ معمولی با مدل کروی بهترین برازش را به داده‌ها داشت. نقشه خشکیدگی در طبقه‌های کمتر از 10، 10 تا 25، 25 تا 60 و بیشتر از60 درصد ترسیم شد. بیشترین سطح به طبقه 25 تا 60 درصد با 3827 هکتار و کمترین سطح به طبقه کمتر از 10 درصد با 260 هکتار تعلق داشت. در نقشه احتمال خشکیدگی مشاهده شد که احتمال این‌که خشکیدگی بیشتر از 60 درصد باشد، در بیشتر سطح در محدوده کمتر از 25 درصد بود و در سطح کمی از محدوده بین 50 تا 75 درصد واقع شده بود. پژوهش پیش‌رو نشان داد که با استفاده از زمین‌آمار (کریجینگ) می‌توان تغییرات مکانی، خطای برآورد و احتمال پیش‌بینی خشکیدگی درختان بلوط زاگرس را در قالب نقشه ارایه داد و کانون‌های خشکیدگی (آفت و بیماری) را شناسایی کرد.