نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعلیزاده, محمدعلیfa_IR
dc.contributor.authorسیف‌اللهی, احمد رضاfa_IR
dc.contributor.authorشفیع‌زاده, شعبانfa_IR
dc.contributor.authorجعفری, علی اشرفfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T07:54:44Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T07:54:44Z
dc.date.available1399-07-09T07:54:44Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T07:54:44Z
dc.date.issued2013-11-22en_US
dc.date.issued1392-09-01fa_IR
dc.date.submitted2013-05-05en_US
dc.date.submitted1392-02-15fa_IR
dc.identifier.citationعلیزاده, محمدعلی, سیف‌اللهی, احمد رضا, شفیع‌زاده, شعبان, جعفری, علی اشرف. (1392). تحمل‌پذیری جمعیت‌های اسپرس به بیماری سفیدک سطحی در شرایط اصفهان. تحقیقات حمایت و حفاظت جنگلها و مراتع ایران, 11(2), 79-88. doi: 10.22092/ijfrpr.2014.8392fa_IR
dc.identifier.issn1735-0859
dc.identifier.issn2383-1723
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/ijfrpr.2014.8392
dc.identifier.urihttps://ijfrpr.areeo.ac.ir/article_8392.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/331379
dc.description.abstractدر این تحقیق، تحمل‎پذیری 40 جمعیت اسپرس نسبت به سفیدک ‎سطحی در شرایط محیط طبیعی مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفت. جمعیت‎ها در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه شهید حمزوی سمیرم استان اصفهان سال 1387 کشت شدند و به مدت 3 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به مشاهدات، علائم بیماری عمدتاً در شهریورماه و روی چین سوم مشاهده شد. این علائم با شروع لکه­های زرد و کم‎رنگ روی برگ‎ها در حاشیه‌ی کرت‎ها شروع و با سفیدرنگ‎ شدن کل برگ‎های گیاه در بعضی جمعیت‎ها ادامه یافت. پس از جمع­آوری نمونه‎ها از اسپرس‎های آلوده به سفیدک و بررسی‎های آزمایشگاهی آنها و با استفاده از کلید قارچ‎شناسی، قارچ <em>Leveillula taurica</em> به‌عنوان عامل بیماری سفیدک‎سطحی اسپرس جدا شد. نمونه‎های گیاهی از هر کرت 27 شاخه از 9 بوته به صورت تصادفی انتخاب شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. جمعیت‎ها با شاخص شدت بیماری (DSI)<sup>1</sup>، بر مبنای 1) بدون علائم بیماری به‌عنوان جمعیت‎های مقاوم، 2) شاخص بیماری بین (25-1%) به‌عنوان جمعیت‌های متحمل، 3) دارای شاخص بیماری بین (50-26%) به‌عنوان جمعیت‎های نیمه‎حساس و 4) شاخص بیماری بالاتر از 50% به‌عنوان جمعیت‌های حساس ارزیابی شدند. تجزیه‌ی واریانس داده‎ها نشان داد که بین جمعیت‎ها، بین سال‎ها و اثر متقابل آنها دارای تفاوت معنی‎داری بودند (P<1%). مقایسه‌ی میانگین بین داده‎ها به روش دانکن نشان داد که جمعیت‎های‌ پلی‌کراس کرج و اشنویه با میانگین شاخص شدت بیماری به‌ترتیب 5/2 و 8/2 به‌عنوان جمعیت‎های متحمل و جمعیت‎های اردبیل (گرجان)، اردبیل (کهلران) با شاخص شدت بیماری 7/3 به‌عنوان جمعیت‎های خیلی حساس ارزیابی شدند و بقیه‌ی جمعیت‎ها دارای درجاتی از حساسیت متوسط بودند. نتایج این تحقیق مشخص کرد که در سال اول کشت میزان آلودگی و شاخص شدت سفیدک کم بود، اما در سال‎های دوم و سوم هم میزان آلودگی و شاخص شدت آلودگی افزایش یافت.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشورfa_IR
dc.relation.ispartofتحقیقات حمایت و حفاظت جنگلها و مراتع ایرانfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/ijfrpr.2014.8392
dc.subjectاسپرسfa_IR
dc.subjectOnobrychis sativafa_IR
dc.subjectسفیدک سطحیfa_IR
dc.subjectتحمل‎پذیریfa_IR
dc.subjectاصفهانfa_IR
dc.titleتحمل‌پذیری جمعیت‌های اسپرس به بیماری سفیدک سطحی در شرایط اصفهانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار پژوهش، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشورfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentمؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشورfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue2
dc.citation.spage79
dc.citation.epage88


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد