بررسی تراکم جمعیت جوندگان در تاغزارهای شهرستان زواره

Abstract

بر اساس مطالعه‌ای که طی سالهای 1379-1377 در تاغزارهای شهرستان زواره انجام شد، از مجموع 600 نمونة صید شده، بر اساس مشخصات شکل شناسی اندام و جمجمه، شش گونه موش شناسایی شد. گونه <em>Meriones libycus</em>از خانوادة Cricetidae با 5/67% بیشترین فراوانی را داشته و گونة غالب در اکثر مناطق مورد مطالعه بوده است. این گونه مخصوص مناطق خشک و بیابانی می‌باشد که علاوه بر تاغزارها از درون مزارع کشاورزی همجوار آنها نیز صید گردید. بیشترین صید این گونه از منطقة شرق تاغزارها و در فصل تابستان بدست آمد. گونه <em>Gerbillus nanus</em> با 5/30% از همین خانواده در ردة دوم قرار گرفت. گونه‌های <em>Mus musculus musculus </em><em> </em>(موش خانگی) و<em>M. m. wagnerri </em>، که جزء موشهای اهلی و بیشتر در اطراف اماکن انسانی یافت می‌شوند، از حاشیة تاغزارهای همجوار مزارع کشاورزی صید گردید.<em>Apodemus sylvaticus</em> (موش کشتزار)نیز از تاغزارهای مجاور مزارع غلات صید شد. هر کدام از سه گونة اخیر کمتر از 17/0% صید را تشکیل داده و متعلق به خانوادة Muridae می‌باشند. گونة<em>Rhombomys opimus </em><em> </em>کهمخصوص مناطق خشک و بیابانی می‌باشد، در این مطالعه 17/0% صید را به خود اختصاص داده بود. به جز گونة <em>M. libycus</em>که از صید شبانه بدست آمد، بقیة گونه‌ها جزء گروه روز فعّال بوده و از صید روزانه بدست آمدند.