مقایسه کیفیت علوفه Astragalus effuses در سه مرحله رشد و سیستم مدیریت چرایی مختلف به منظور حفاظت و مدیریت پایدار اکوسیستم مرتع

Abstract

برآورد کیفیت علوفه در مدیریت مرتع از آن جهت که یکی از فاکتور‌های مهم برای تعیین نیاز روزانه دام و ظرفیت مرتع است ضروری می‌نماید. <em>Astragalus effusus</em> یکی از گونه‌های علوفه‌ای شاخص و بومی مراتع ییلاقی ایران است که کمیت و کیفیت علوفه آن برای تأمین نیاز غذایی دام حائز اهمیت است. به علت خوشخوراکی و ارزش غذایی بالایی که دارد بسیار مورد علاقه دام به خصوص گوسفند بوده و سهم بالایی در ترکیب غذای روزانه دام دارد. به منظور مقایسه کیفیت علوفه این گیاه تحت سه سیستم مدیریت چرایی (عدم چرا -قرق کامل- چرای تناوبی- استراحتی و چرای آزاد) در سه مرحله فنولوژیک رشد رویشی، گلدهی و بذردهی، میزان پروتئین خام، درصد ماده خشک قابل هضم و دیواره سلولی منهای همی سلولز در شرایط آزمایشگاه اندازه‌گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تحت هر سه سیستم مدیریتی با پیشرفت مراحل رشد کیفیت علوفه کاهش می‌یابد به طوریکه مرحله رویشی بیشترین کیفیت علوفه را دارد. همچنین تفاوت بین شاخص‌های ارزش غذایی در مراحل مختلف رشد در هر سه سیستم‌ مدیریتی معنی‌دار بوده و گونه مورد نظر در سیستم چرای تناوبی- استراحتی در کنار حفظ سلامتی گیاه و سطوح مطلوب کمی، بهترین کیفیت علوفه را دارد. <br /> <br /><strong> </strong>