بررسی اثر ضدویروسی عصاره آبی گیاه سرخاب (Phytolacca americana L.) در کنترل ویروس وای سیب‌زمینی

Abstract

سرخاب یا علف‌پوک (pokeweed) (<em>Phytolacca americana</em> L.) گیاه بومی کشورهای مختلف قاره آمریکا بوده و با وجود احتمال سمّیت گوارشی، از توان کنترل‌کنندگی برخی عوامل بیماری‌زای انسانی و گیاهی برخوردار است. این ویژگی به‌دلیل حضور پروتئین غیرفعال‌کننده ریبوزوم (RIPs) در این گیاه می‌باشد. در این تحقیق، اثر عصاره آبی برگ و ساقه گیاه سرخاب در کنترل ویروس وای سیب‌زمینی (<em>Potato virus </em>Y-PVY) که از مهمترین ویروس‌های آلوده‌کننده سیب‌زمینی است، در گیاه مدل توتون مورد بررسی قرار گرفت و حضور پروتئین ضدویروسی گیاه سرخاب (PAP) در عصاره با استفاده از SDS-PAGE تأیید شد. نتایج آزمون سرولوژیکی الایزا (DAS-ELISA) حکایت از کاهش میانگین جذب سرولوژیکی چاهک‌های مربوط به نمونه‌های تیمار شده با عصاره آبی سرخاب در مقایسه با چاهک شاهد (نمونه‌های آلوده به ویروس که با عصاره علف پوک تیمار نشده‌اند) در آزمون الایزا داشت. نتایج نشان داد که عصاره آبی گیاه سرخاب در غلظت ppm14/0 قادر است میزان آلودگی ویروس وای سیب‌زمینی را در گیاهان آلوده کاهش دهد. به‌طوری که بیشترین میزان کنترل‌کنندگی عصاره تا چهار روز بعد از تیمار توتون‌های آلوده به ویروس با عصاره سرخاب مشاهده شد.