اثر شش هفته تمرین یوگا بر کیفیت زندگی زنان نابارور دارای سندرم تخمدان پلیکیستیک

Abstract

مقدمه: ناباروری یکی از مشکلات شایع جوامع بشری است و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، شایع‌ترین علت ناباروری زنان به دلیل عدم تخمک‌‌گذاری است. ناباروری به‌عنوان دلیل اصلی اختلالات خلقی و کاهش کیفیت زندگی در بیماران PCOS مطرح شده است. ورزش، یکی از روش­های غیردارویی مؤثر در درمان PCOS و یوگا، یکی از ورزش‌های توصیه شده برای این بیماری می­باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 6 هفته تمرینات یوگا بر کیفیت زندگی در زنان نابارور مبتلا به PCOS انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی از اسفند 1394 تا آبان 1395 بر روی 61 زن نابارور تحت درمان ناباروری، مبتلا به PCOS مراجعه کننده به بیمارستان صارم در شهر تهران انجام شد. زنان واجد شرایط در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. سپس تمامی نمونه­ها پرسشنامه اطلاعات فردی و باروری و پرسشنامه کیفیت زندگی تعدیل یافته سندرم تخمدان پلی‌کیستیک را تکمیل کردند. سپس ورزش یوگا به مدت 6 هفته توسط افراد گروه مداخله انجام شد و گروه کنترل هیچ مداخله ورزشی دریافت نکردند. پس از 6 هفته مجدداً پرسش‌نامه­ها تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون‌های آماری تی مستقل، تی زوجی، من ویتنی، کای دو، مک نمار و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج مطالعه انجام تمرین یوگا به مدت 6 هفته تأثیر معنی‌داری بر نمرات کیفیت زندگی و حیطه‌های موی زائد (001/0=p)، وزن (010/0=p)، آکنه (001/0=p)، نگرانی از وضعیت باروری (001/0=p)، عاطفی (001/0>p)، اختلال قاعدگی (001/0>p) و نمره کل (001/0>p) داشت. نتیجه‌گیری: یوگا به عنوان یک ورزش آرامش‌بخش، به مدت 6 هفته می­تواند سبب بهبود نمرات کیفیت زندگی در زنان مبتلا به PCOS تحت درمان ناباروری شود، بنابراین می‌توان از این برنامه ورزشی به عنوان یک روش کم‌هزینه و اثربخش در جهت ارتقاء کیفیت زندگی این دسته از بیماران بهره جست.