رابطه بین سواد سلامت مراقبین و رفتار زنان مبتلا به MS

Abstract

مقدمه: بیماران به واسطه افزایش نیازهای خودمراقبتی، مستلزم تغییراتی در رفتار هستند. همچنین مراقبین خانوادگی با توجه به نقش حساس آنها در زمینه توان‌بخشی بیماران با ناتوانی جسمی و روانی، قادرند بیماران را در بالا بردن توانایی‌هایشان یاری نمایند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین سواد سلامت مراقبین و رفتار بیماران مبتلا به MS انجام شد. روش‌کار: این مطالعه توصیفی همبستگی در پاییز و زمستان سال 1395 بر روی 76 زن مبتلا به MS و 76 مراقب از هر بیمار در شهر بجنورد انجام گرفت. گردآوری داده‌های مربوط به زنان مبتلا به MS با استفاده از پرسشنامه‌های اطلاعات فردی، سواد سلامت تافلا و سنجش رفتار بیماران انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه میانگین سطح سواد سلامت 95/13±26/64 بود، که 24 نفر (8/15%) دارای سواد سلامت کافی، 40 نفر (6/52%) سواد سلامت مرزی و 12 نفر (6/31%) سواد سلامت ناکافی داشتند و میانگین نمره رفتار نیز 89/5±67/23 بود. بر اساس نتایج آزمون همبستگی، بین سواد سلامت مراقبین و رفتار زنان مبتلا به MS ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت (35/0=r، 001/0>p). نتیجه‌گیری: سطح سواد سلامت اکثر مراقبین در حد مرزی و ناکافی است و هشداری برای مراقبین و ارائه‌دهندگان خدمات سلامت محسوب می‌شود، لذا لزوم توجه بیشتر به امر سواد سلامت در برنامه‌های ارتقاء سلامت الزامی است.