بررسی تأثیر سولفات منیزیم موضعی بر شدت درد زایمان: کارآزمایی بالینی دوسوکور

Abstract

مقدمه: زایمان، فرآیندی دردناک و طولانی است. به‌کار بردن روشی بدون عارضه برای مادر و جنین جهت کاهش طول مدت زایمان و شدت درد آن می‌تواند سبب افزایش تمایل مادران به زایمان طبیعی و کاهش میزان سزارین شود. سولفات منیزیم موضعی در برخی بیمارستان‌ها به ‌صورت تجربی جهت بهبود افاسمان و دیلاتاسیون سرویکس استفاده می‌شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر سولفات منیزیم موضعی بر بهبود روند زایمان انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 60 زن نخست‌زا با بارداری ترم که در 6 ماه نخست سال 1396 جهت انجام زایمان به بیمارستان مهدیه تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد.افراد به روش تصادفی در دو گروه 30 نفری سولفات منیزیم و پلاسبو قرار گرفتند. در گروه سولفات منیزیم در ابتدای فاز فعال زایمان، 10 سی‌سی سولفات منیزیم 50% و در گروه پلاسبو 10 سی‌سی آب مقطر روی سرویکس ریخته شد و سپس سیر لیبر در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدای فاز فعال و 2 ساعت بعد، شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری درد اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون‌های تی مستقل، من‌ ویتنی، کای دو و آزمون دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: شدت درد گزارش شده توسط مشارکت‌کنندگان در ابتدی مداخله بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (710/0=p). 2 ساعت پس از مداخله میانگین شدت درد در گروه کنترل افزایش یافت که این میزان تغییر از نظر آماری معنادار بود (040/0=p)، در حالی که در گروه سولفات منیزیم شدت درد تغییر معناداری نداشت (062/0=p). 2 ساعت پس از مداخله میانگین افاسمان و دیلاتاسیون در گروه سولفات منیزیم به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: سولفات منیزیم موضعی با بهبود وضعیت سرویکس موجب کاهش طول مدت زایمان می‌شود. به‌علاوه منجر به کاهش احساس درد زایمان شده، اما تأثیری منفی بر شدت انقباضات رحمی ندارد.