بررسی تأثیر مشاوره شناختی رفتاری گروهی بر افسردگی حین بارداری: یک کارآزمایی بالینی شاهددار

Abstract

مقدمه: زنان باردار از لحاظ سلامت روان، حساس و آسیب‌پذیر می‌باشد. از این رو ممکن است روان درمانی یک مداخله مؤثر جهت بهبود وضعیت روانی مادر باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر درمان شناختی رفتاری گروهی بر افسردگی حین بارداری انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 96-1395 بر روی 60 زن باردار که در سن بارداری 22-12 هفته به مراکز سلامت کننده شهر قزوین مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تمام مادران منتخب بر اساس پرسشنامه بک دارای افسردگی در حد خفیف یا متوسط بودند که به‌صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون به مدت 6 هفته تحت درمان شناختی- رفتاری گروهی قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکردند. بلافاصله بعد از اتمام دوره و 2 ماه بعد، مجدداً آزمون بک به‌عنوان پس آزمون در تمام افراد اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون ANOVA و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون من‌ویتنی، تفاوت معنی‌داری بین گروه آزمون و شاهد در مراحل پس آزمون (001/0=p) و پیگیری (001/0p≤) وجود داشت. همچنین بر اساس تحلیل ANOVA در گروه آزمون از لحاظ کاهش علائم افسردگی (001/0p≤) در مرحله پس آزمون و پیگیری، تفاوت معنی‌داری وجود داشت که این تفاوت‌ها در گروه شاهد مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: درمان شناختی- رفتاری گروهی، می‌تواند به‌عنوان یک رویکرد درمانی در بهبود افسردگی زنان باردار مؤثر باشد.