بررسی تأثیر اجرای بسته آموزشی مبتنی بر خودکارآمدی بر اعتماد به نفس مادری زنان نخست زا در مراقبت از شیرخوار

Abstract

مقدمه: خودکارآمدی، عامل اصلی تأثیرگذار بر عملکرد صحیح و مسئولیت پذیری مادران است. اعتماد به نفس نیز متغیری اساسی در روند سازگاری با مادر شدن و ایفای نقش مادری می باشد. استراتژی های ارتقاء خودکارآمدی در برخی مطالعات منجر به بهبود پیامدهای مادری- فرزندی شدند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر بسته آموزشی مبتنی بر خودکارآمدی بر اعتماد به نفس مادری زنان نخست زا در مراقبت از شیرخوار انجام شد.<br /> روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1392 بر روی 61 نفر از زنان نخست زای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد جهت اخذ مراقبت نوبت دوم پس از زایمان انجام شد. افراد به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. بسته آموزشی مبتنی بر استراتژی های ارتقاء خودکارآمدی بندورا تهیه و برای گروه مداخله اجرا شد. ابزار پژوهش در این مطالعه پرسشنامه انتظارات والدی و اعتماد به نفس مادری لیپز بود که قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 16) و آزمون های تی مستقل، کای دو، تی زوجی، من ویتنی و ویلکاکسون و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.<br /> یافته ها: میانگین نمره خودکارآمدی و اعتماد به نفس مادری قبل از مداخله در دو گروه تفاوت آماری معناداری نداشت (05/0<p). بعد از اجرای بسته آموزشی، افزایش معنادار خودکارآمدی در گروه مداخله 5/22±4/205 نسبت به کنترل7/42±8/186مشاهده شد (039/0=p). اما بر اساس نتایج آزمون تی مستقل، تفاوت معناداری در نمره اعتماد به نفس بعد از مداخله در دو گروه وجود نداشت (05/0<p). پس از مداخله ارتباط خطی معناداری بین نمره خودکارآمدی و اعتماد به نفس در گروه مداخله وجود داشت (001/0=p).<br /> نتیجه گیری: آموزش و حمایت از مادر در مورد مراقبت از شیرخوار بر اساس تئوری خودکارآمدی منجر به ارتقاء خودکارآمدی مادری می شود اما تفاوت معناداری در نمره اعتماد به نفس مادری در مرحله بعد از مداخله ایجاد نمی‌کند.