تعیین سازوکار جایگیری توده گرانیتوئیدی درّه‌باغ (شمال‌غرب الیگودرز) با روش بررسی ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS)

Abstract

توده گرانیتوئیدی درّه‌باغ واقع در شمال‌غرب الیگودرز، به سن ژوراسیک میانی (178 میلیون سال) با ترکیب بیشتر گرانودیوریتی در درون سنگ‌های متاپلیتی پهنه سنندج-سیرجان جای گرفته است. سازوکار جایگیری این توده برای اولین بار با روش ناهمگنی (انیزوتروپی) پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) بررسی شده است. بر اساس بررسی‎های انجام شده، مقادیر میانگین پذیرفتاری مغناطیسی (Km) بر حسب µSI در واحدهای سنگی مختلف سازنده آن عبارتند از: گرانودیوریت‌ها (257)، لوکوگرانیت‌ها (47)، لوکوگرانیت‌های حاوی تورمالین زیاد (148)، لوکوگرانیت‌های حاوی اندکی تورمالین (48)، میگماتیت‌ها (437) و آنکلاوهای سورمیکاسه (386). با توجه به این مقادیر، بخش فلسیک توده گرانیتوئیدی درّه‌باغ جزو گرانیتوئیدهای پارامغناطیس µSI )500<Km<0( (معادل سری ایلمنیت یا نوع S) محسوب می‌شود. بر اساس شاخص‌های مغناطیسی و تفسیر آنها این توده گرانیتوئیدی را به قلمروهای A و B و زیرقلمروهای A1 و A2 می‌توان تقسیم کرد. در این زیرقلمروها، خطواره‌های مغناطیسی بیشتر به سمت شمال است. در بخش میانی توده (قلمروی B) خطواره‌های مغناطیسی بیشتر به سمت شرق و جنوب‌شرق آرایش نشان می‌دهد. با توجه به الگوهای توزیع خطواره‌های مغناطیسی، این دو قلمرو با اندکی تأخیر زمانی نسبت به یکدیگر جای گرفته‌اند. در ضمن، جایگیری قلمروی A بر B تقدم داشته است. با توجه به الگوی توزیع و میل خطواره‌ها و شیب برگواره‌های مغناطیسی، مبانی تعبیر و تفسیر شاخص‌های مغناطیسی و ویژگی‌های زمین‌شناسی منطقه‌ای، توده گرانیتوئیدی درّه‌باغ به شکل یک سیل نسبتاً بزرگ و در پهنه برشی راست‌بر (مرتبط با یک رژیم ترافشارشی= transpression) جای گرفته است.