تاثیر سرمایه فکری بر قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی در سازمان آب و برق خوزستان

Abstract

شناخت سرمایه‌های فکری و راه‌هایی که بوسیله آن بتوان قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی را در میان کارکنان افزایش داد به ‌عنوان یک اهرم ضروری برای حفظ و حمایت از موقعیت سازمان‌ها به شمار می‌آید. با این حال، هنوز ارزیابی دقیقی از سرمایه‌های فکری وجود ندارد. بنابراین، پژوهش حاضر در صدد بررسی تاثیر سرمایه‌های فکری بر قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان سازمان آب و برق خوزستان تشکیل می‌دهد؛ تعداد 320 نفر از کارمندان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه در این پژوهش انتخاب شدند که از این تعداد 301 پرسشنامه تکمیل و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . روش پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و بر حسب نحوه گردآوری داده‌ها از نوع تحقیقات توصیفی به شمار می‌آید؛ از حیث ارتباط بین متغیرهای تحقیق نیز از نوع تحقیقات علّی و به طور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. به منظور سنجش متغیرهای تحقیق از پرسشنامه و روش‌های تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS.18 و LISREL.8/5 بهره گرفته شده است. نتایج تجزیه و تحلیل پرسشنامه نشان داد تاثیر سرمایه فکری و ابعاد آن (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه‌ای) بر قابلیت یادگیری سازمانی و دانش آفرینی مثبت و معنادار است، همچنین قابلیت یادگیری سازمانی بر دانش آفرینی اثر مثبت و معناداری دارد.