مقایسه کارایی تعدادی از علف‌کش‌های بازدارنده استیل کوآنزیم‌آ کربوکسیلاز و استولاکتاز سینتاز در کنترل علف هرز یولاف‌وحشی (Avena ludoviciana)

Abstract

به منظور ارزیابی کارایی تعدادی از علف‌کش‌های ثبت شده در ایران برای کنترل علف هرز یولاف وحشی، دو آزمایش مجزا به صورت گلخانه‌ای، در بخش تحقیقات علف‌های هرز مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی انجام شد. در هر آزمایش‌ یک جمعیت یولاف وحشی توسط 10 تیمار علف‌کشی با 12 تکرار مورد آزمایش قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: علف‌کش‌های کلودینافوپ - پروپارژیل 064/0 گرم ماده مؤثره در هکتار، مزوسولفورون + یدوسولفورون + مفن پایر (با و بدون روغن همراه) 525 گرم ماده مؤثره در هکتار، کلروسولفورون (به صورت پیش و پس‌رویشی) 15 گرم ماده مؤثره در هکتار، یدوسولفورون متیل + مزوسولفورون متیل + مفن پایر به صورت پیش‌رویشی 63/0 گرم ماده مؤثره در هکتار، مت سولفورون + سولفوسولفورون 36 گرم ماده مؤثره در هکتار، سولفوسولفورون 95/19 گرم ماده مؤثره در هکتار، دیکلوفوپ متیل (همراه با روغن و بدون روغن) 9/0 گرم ماده مؤثره در هکتار و شاهد بدون سم‌پاشی. اندازه‌گیری‌های انجام شده شامل ارزیابی چشمی بر اساس روش EWRC در 15 و 30 روز پس از سم‌پاشی، درصد کاهش تعداد یولاف وحشی باقیمانده بعد از سم‌پاشی نسبت به قبل از سم‌پاشی، درصد وزن خشک یولاف وحشی نسبت به شاهد بدون سم‌پاشی و درصد وزن تر یولاف وحشی نسبت به شاهد بدون سم‌پاشی بود. در مجموع بر اساس نتایج به دست آمده بهترین تیمارهای علف‌کشی به دست آمده برای هر دو توده یولاف وحشی عبارت بودند از: علف‌کش‌های کلودینافوپ پروپارژیل، مزوسولفورون + یدوسولفورون همراه با روغن، مزوسولفورون + یدوسولفورون + مفن پایر و مت سولفورون متیل + سولفوسولفورون. بر خلاف تیمارهای علف‌کشی فوق، علف‌کش‌های کلروسولفورون (به صورت پیش‌رویشی و پس‌رویشی)، مزوسولفورون + یدوسولفورون بدون روغن و دیکلوفوپ متیل در هر دو صورت مصرف (همراه با و بدون روغن) نتوانستند توده‌های یولاف وحشی مورد آزمایش را بخوبی کنترل کنند و از میزان رشد و نتیجتاً وزن آنها بکاهند.