ابررسانایی در کوپراتهای بهینه آلاییده: برنامه BZA به خوبی کار می‌کند و ابر تعادل چسب است

Abstract

در ژانویه 1987 اندرسون حالت پیوند ظرفیت تشدیدی در یک عایق مات آلاییده را برای توضیح ابررسانایی در کوپراتها ارایه کرد. پس از آن چالش اصلی اثبات وجود این سازوکار و احتمالات زیاد, با دقت مورد قبول در استاندارد فیزیک ماده چگال, در یک نظریه میکروسکوپی و گسترش تکنیکهای بس ذره ای مناسب بود. در فاصله کوتاهی پس از آن, اندرسون, زو و ما (BZA) با در نظر گرفتن این چالش شروع به کار کرده و برنامه ای را آغاز کردیم. سه مقاله کلیدی که به زودی پس از آن چاپ شد, لااقل در مورد ابررسانایی, این برنامه را اساسا تکمیل نمود:i ) یک رهیافت نظریه پیمانه ای توسط اندرسون و ما که فراتر از نظریه میدان میانگین است, ii) جواب –d موجی کتلیار در نظریه BZA, iii) بهبود دادن یک هامیلتونی خاص در نظریه BZA, با استفاده از تقریب گوتزویلر توسط زانگ, گراس و شیبا. در این مقاله بر روی شایستگی های مقالات BZA و نظریه پیمانه ای متمرکز خواهم شد. معلوم شده است که اینها پایه پیشرفتهای بعدی هستند که با جنبه های بیشتری سروکار دارند, مانند –d موجی نامتعارف, پارامتر نظم –d موجی با شبه ذرات گره ای بوگولیوبف, فاز مایع اسپینی چگالیده شار Π افک – مارستون, مد جمعی اسپین – 1 نامتعارف در حالت ( Π , Π ) و دیگر پیشرفتهای جالب توجه, ایده کیولسون, رخسار و ستنا درباره هولونها و چگالش بوزونی آنها منجر به رهیافتی در مورد فرمالیزم بوزونها شده است که منجر به نتایج مشابه ای با BZA می شود. در آلاییدگی بهینه, الکترونهای همبسته به اندازه کافی متاثر از خصوصیات سطح فرمی هستند و همزمان ابر تعادل کافی از منشا عایق مات کسب می کنند که منجر به وضعیت مشابه BCS با سازوکار ابر تبادل به عنوان چسباننده می شود. تعجب آور نیست که نظریه میدان میانگین در آلاییدگی حتی به طور کمی بهینه به خوبی کار می کند. به علاوه مدل t-Jتنها یک مدل حداقل تنها در اطراف آلاییدگی بهینه است, جایی که ابررسانایی RVB نیز در بهترین حالت خود است.