بررسی ارزش رجحانی گونه‌های مرتعی و رفتار چرایی دام در مراتع منطقه قروه در استان کردستان

Abstract

این مطالعه جهت تعیین ارزش رجحانی گونه‌های مرتعی برای دام در مراتع روستای مجیدآباد شهرستان قروه در مسیر جاده سنندج- همدان، در سال‌های 1386 تا 1389 اجرا شد. به‌منظور تعیین ارزش رجحانی با روش شاخص رجحان، علوفه تولیدی 5 گیاه در داخل و خارج قرق برداشت گردید، و بر اساس میزان تولید و میزان مصرف دام از هریک از گونه‌های گیاهی شاخص رجحان گونه‌های گیاهی تعیین شد. در روش زمان‌سنجی، با استفاده از دوربین فیلمبرداری زمان چرای دام از هر گونه گیاهی ثبت و داده‌های بدست‌ آمده مورد بررسی قرار گرفت. در مدت 30 دقیقه فیلمبرداری، درصد زمان چرای دام از هر گونه براساس طرح بلوک‌های کاملا تصادفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین سال‌های متفاوت و گونه‌های گیاهی مورد استفاده دام از نظر درصد زمان چرا تفاوت بسیار معنی‌دار آماری در سطح یک درصد وجود داشت. مقایسه میانگین درصد زمان چرای دام از گونه‌های مختلف نشان داد که گیاه<em>Bromus</em> <em>tomentellus</em> با اختصاص بیشترین میانگین (31/12 درصد) همراه با یکساله‌ها در یک کلاس از نظر آماری قرارگرفته و بعد از آنها گونه‌های <em>Galium verum</em><em>,</em><em>Thymus</em><em> </em><em>daenensis,</em> <em>Pterocephalus</em><em> </em><em>canus</em><em>, </em><em>Poa</em><em> </em><em>bulbosa</em> و سایر گونه‌ها قرار گرفته‌اند. گیاه مرتعی <em>Prangos</em><em> </em><em>ferulacea</em> با اختصاص میانگین 33/0 درصد از زمان چرا پایین‌ترین کلاس را از نظر آماری به خود اختصاص داد. در این تحقیق مشخص شد، در این منطقه گیاهانی مانند<em>Stipa</em><em> </em><em>bromoiedes</em><em> </em><em> </em>و<em>Festuca</em><em> </em><em>ovina</em> بسیار کم مورد استفاده دام قرار می‌گیرند.