تنوع سطح پلوئیدی مانعی در دورگ‌گیری میان گونه‌ای در جنس بروموس Bromus spp.

Abstract

ده گونه مختلف از جنس بروموس جهت بررسی تنوع ژنتیکی، مطالعات سیتوژنتیکی و انجام تلاقیهای میان گونه‌ای، انتخاب و در قالب یک طرح آزمایشی مزرعه‌ای کاشته شدند. ضمن مطالعه گسترده ‌این گونه‌ها در زمینه‌های مورد نظر، نسبت به انجام تلاقیهای میان گونه‌ای نیز اقدام شد. تعداد زیادی دورگ‌گیری در زمان مناسب صورت گرفت که به‌طور عمده فاقد نتیجه مناسب بود. عوامل متعددی امکان استفاده از کلیه گونه‌های مورد مطالعه را در اجرای تلاقیهای میان گونه‌ای محدود می‌نمود. عدم همپوشانی دوره گلدهی این گونه‌ها در شرایط مزرعه، ریزی اجزاء گل در برخی از گونه‌ها و تنوع سطح پلوئیدی از موانع عمده در اجرای تلاقیهای میان گونه‌ای قلمداد گردید. سطوح مختلف پلوئیدی و آنیوپلوئیدی در گونه‌ها و جمعیتهای مورد مطالعه مشاهده گردید. کمترین تعداد کروموزوم و سطح پلوئیدی در گونه‌های <em>Bromus inermis</em>، <em>B</em><em>.</em><em> cappadocicus</em>و<em>B. sterilis</em>(14= x2= n2) و بیشترین تعداد کروموزوم و سطح پلوئیدی در گونه <em>B. tomentellus</em>،(84= n2) مشاهده گردید. تعداد زیادی از سلولهای مورد مطالعه، سطح پلوئیدی بالا یا شکلی از آنیوپلوئیدی را داشتند. جمعیتهایی با سطوح پلوئیدی میانی نیز در میان گونه‌های مورد مطالعه مشاهده گردید. علاوه بر تفاوت در تعداد کروموزومها تفاوتهای زیادی در اندازه کروموزومها و نیز تقارن کاریوتیپی جمعیتهای مورد مطالعه مشاهده گردید.