بررسی امکان مقاوم‌سازی بذر چهار گونه لگوم به خشکی

Abstract

به منظور تعیین بهترین روش مقاوم‌سازی بذر به تنش خشکی، آزمایشی در قالب طرح دوبار خرد شده انجام شد. فاکتور اصلی شامل 4 سطح تنش خشکی (FC 25%، FC 50%، FC 75%، FC 100%)و اولین فاکتور فرعی شامل چهار گونه لگوم <em>Vicia villosa</em><em>،</em> <em>Onobrychis sativa</em><em>، </em><em>Trigonella foenum</em> و<em> </em><em>Lens culinaris</em>و دومین فاکتور فرعی شامل تیمارهای مختلف در پنج سطح (سولفات مس، سولفات روی، محلول بر، شاهد و خیس و خشک کردن متناوب) در نظر گرفته شد. صفات مورد ارزیابی شاملطول ریشه، طول ساقه، وزن تر ریشه و وزن تر ساقه بود. برای اکثر شاخص‌ها، تفاوت معنی‌داری میان تیمار‌های اعمال شده نسبت به شاهد دیده شد. نتایج نشان داد که از میان تیمارها، خیس و خشک کردن به طور نسبی برای اکثر شاخص‌ها اثر مثبت داشت که این تأثیر در جنس <em>Trigonella</em>بیشتر بود. با مقایسه میانگین اثر تیمار‌های اعمال شده، مشخص گردید که ازنظر مقاومت به خشکی به ترتیب جنس‌های<em>Onobrychis </em><em>، </em><em>Vicia</em><em>،</em> <em>Trigonella</em> و <em>Lens</em>در پتانسیل‌های مختلف اسمزی و روشهای مقاوم‌سازی از رشد بهتری برخوردار بودند. همچنین تیمار‌های سولفات مس، محلول بر و سولفات روی به ترتیب در ایجاد سازگاری تدریجی بذرها به تنش خشکی مؤثر بودند.