مقایسه روش‌های پرکردن پیکسل‌های فاقد داده در تصاویر ماهواره لندست 7 ETM+ در برآورد نقشه ضریب گیاهی

Abstract

داده­های ماهواره­ای لندست 7 ETM+ به­طور گسترده­ای در مطالعات پوشش گیاهی و توزیع مکانی ضریب گیاه در مقیاس منطقه­ای و جهانی استفاده می­شوند اما شکست تصحیح کننده خط اسکن (SLC) در سال 2003 تا حد زیادی سودمندی آن را کاهش داده است. علاوه بر این، شکست مذکور دائمی است و تلاش­های متعاقب آن برای بازیابی تصحیح کننده خط اسکن ناموفق بوده، بنابراین راه لازم و عملی برای رسیدگی به این مشکل پر کردن پیکسل­های فاقد داده در تصایر SLC-off است. اگرچه روش­های پیشنهادی مختلفی برای پر کردن شکاف­ها وجود دارد اما کیفیت تصاویر پر شده در مناطق ناهمگن هنوز هم برای بیشتر برنامه­های کاربردی رضایت­بخش نیست. این پژوهش به مقایسه دو روش زمین آماری و استفاده از داده­های کمکی مودیس برای پر کردن شکاف­ها در تصاویر SLC-off در تصویر لندست 7 ETM+ و با هدف برآورد مقادیر ضریب گیاهی گیاه برنج در بخش شرقی واحد عمرانی F₁ از شبکه آبیاری و زهکشی سفیدرود پرداخته است. نتایج نشان داد که برآوردها در روش IDW با مقدار NRMSE برابر 09/6 درصد دارای بیشترین دقت بوده و روش­های FGMAD و FAD به­ترتیب با مقدار NRMSE برابر 75/14 و 97/14 در رتبه­های بعدی از نظر دقت برآورد قرار می­گیرند. روش FDCAD، کم­ترین دقت را در برآوردها داشت.