بررسی تاثیر استفاده از فرایند لیگنین‌زدایی با اکسیژن برروی ویژگی‌های خمیرکاغذ سودای باگاس

Abstract

در اجرای فرایندهای دوست‌دار محیط زیست در تولید خمیرکاغذ، کاهش آلودگی پساب در هریک از فرایندها حرف اول را می‌زند و ازآنجایی‌که آلوده‌کننده‌ترین بخش تولید، فرایند رنگبری است، بهینه‌سازی این بخش از فرایند تولید از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد. اولین قدم در بهبود فرایند رنگبری خمیرکاغذهای شیمیایی، کاهش مواد رنگی به‌طور عمده لیگنین خمیرکاغذ ورودی به این بخش است. لذا بکارگیری و اجرای مرحله لیگنین‌زدایی با اکسیژن بعد از فرایند پخت و قبل از فرایند رنگبری مرحله کلیدی در بهینه‌سازی و کاهش آلودگی تولید خواهد بود. در این پژوهش، تاثیر اجرای فرایند لیگنین‌زدایی با اکسیژن در دو نوع دستگاه و تحت شرایط فرایندی متفاوت برروی ویژگی‌های شیمیایی، فیزیکی، مکانیکی و نوری خمیرکاغذ سودای باگاس بررسی گردید. خمیرکاغذ سودای باگاس با عدد کاپای 20، گرانروی 955 میلی‌لیتر بر گرم و درجه روشنی 37 درصد ایزو از کارخانه پارس هفت‌تپه تهیه گردید. تیمارهای لیگنین‌زدایی با اکسیژن در سه درجه حرارت 90، 100 و 110، با مقادیر 5 و 7 بار فشار اکسیژن و با و بدون مصرف سولفات منیزیم در دو نوع دستگاه انجام گرفت. نتایج نشان داد که اجرای فرایند لیگنین‌زدایی با اکسیژن به‌میزان قابل توجهی عدد کاپای خمیرکاغذ را کاهش داد، حال آنکه گرانروی خمیرکاغذ کاهش چشمگیری نیافت. اندازه‌گیری گرانروی خمیرکاغذها پس از فرایند لیگنین‌زدایی، نشان داد که مصرف سولفات منیزیم سبب جلوگیری از کاهش گرانروی خمیرکاغذها گردید. افزایش دمای واکنش در بهبود فرایند تاثیر بسزایی داشته، درحالیکه افزایش فشار اکسیژن برروی فرایند تاثیر چندانی نداشت. میزان روشنی خمیرکاغذها نیز درحدود 4 تا 6 درصد افزایش یافت. همچنین به‌دلیل زمان ماند کمتر خمیرکاغذ تا دمای واکنش در دستگاه ساخت داخل، میزان لیگنین‌زدایی خمیرکاغذ توسط این دستگاه به‌میزان اندکی کمتر از ماشین کوانتوم بود.