کاربرد مالچ در تلفیق با دز کاهش یافته علف‌کش ایمازاتاپیر در مدیریت تلفیقی علف‌های‌هرز لوبیا (Phaseolus vulgaris L)

Abstract

به‌منظور بررسی اثر کاربرد مالچ در تلفیق با دزهای کاهش‌یافته علف‌کش ایمازاتاپیر بر علف‌های هرز لوبیا ((<em>Phaseolus vulgaris </em>L.، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و بر پایه‌ی طرح بلوک‌های کامل تصادفی، با سه تکرار و 16 تیمار، در سال 1394 در تبریز اجرا شد. فاکتور اول، کاربرد مالچ در چهار سطح شامل کاربرد مالچ کلش گندم، مالچ زنده گاودانه، بدون مالچ و یک‌بار وجین دستی و فاکتور دوم، کاربرد دزهای مختلف علف‌کش ایمازاتاپیر در چهار سطح شامل صفر،50، 75 و 100 درصد دز توصیه شده (100 گرم ماده موثره در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل دز علف‌کش و کاربرد مالچ بر زیست توده علف‌هرز در واحد سطح، ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ و عملکرد دانه لوبیا معنی دار بود. کمترین زیست توده علف‌های‌هرز در تیمار وجین دستی +100 درصد ایمازاتاپیر (5/106 گرم در متر مربع) مشاهده شد که با تیمارهای مالچ کلش + 100 درصد ایمازاتاپیر و مالچ زنده +100 درصد ایمازاتاپیر تفاوت معنی داری نداشت. تیمار وجین دستی + 100 درصد ایمازاتاپیر، بیشترین عملکرد دانه لوبیا را داشت (78 درصد تیمار عاری از علف‌هرز). به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که کاربرد علف‌کش ایمازاتاپیر به صورت پس رویشی، کارایی کمی‌در مدیریت علف‌های‌هرز لوبیا داشت و استفاده از تیمارهای غیر شیمیایی مانند مالچ و وجین دستی می‌تواند کارایی کنترل علف‌هرز را در این محصول افزایش دهد.