مقاومت پیامبران در برابر القائات شیطانی

Abstract

<strong>آیه 52 سوره مبارکه حج، بیانگر القائات شیطان پیامبران به هنگام تمنّی ایشان از خداوند و در مقابل باطل ساختن این القائات از سوی خداوند، در جهت تحکیم آیات الهی است. پیرامون چیستی تمنّی مورد بحث و نیز چگونگی القائات شیطان، اقوال مختلفی وجود دارد. برخی از این وجوه با مقام عصمت پیامبران در تضاد بوده و برخی دیگر همراه سازگاری با عصمت، با ظاهر آیه و واقعیت‏های تاریخی نیز هماهنگ می‏باشد. تمنّی در لغت به دو معناست: تلاوت کردن و آرزو کردن. بر اساس معنای اول، مفاد آیه مزبور این است که پس از آنکه پیامبران آیات الهی را به طور کامل برای مردم تلاوت می‏کردند، شیطان به وسوسه مردم پرداخته و با طرح شبهات و یا تحریف حقایق، می‏کوشید تا مانع هدایت آنان شود. بر اساس معنای دوم، آرزوی پیامبران این بود که عموم افراد را به صراط مستقیم برسانند، اما شیطان با القاء شبهات و تحریف حقایق، می‏کوشید تا این آرزوی پیامبران را به شکست منجر سازد. امّا در هر دو صورت خداوند پیامبران را حمایت می‏کرد و در نهایت حق بر باطل غلبه می‏یافت و مشعل هدایت همواره فرا راه مردم فروزان بود. </strong>