تأثیر عوامل فردی بر حوادث ناشی از کار استان یزد و رتبه بندی آن‌ها با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی

Abstract

یکی از اشکال تجزیه و تحلیل ایمنی، بررسی حوادث می‌باشد که چندین هدف را دنبال می‌کند. اولین هدف، پیشگیری از حوادث آینده است و هدف دیگر، شناسایی عواملی است که باعث حوادث مربوطه می‌گردند. در ایران، سالیانه حدود 14 هزار حادثه شغلی رخ می‌دهد که اغلب آن‌ها مربوط به کارکنان صنایع بوده و علت اصلی آن‌ها عامل انسانی است. وقوع چنین حوادثی ضمن تأثیر بر شاخص‌های اقتصادی، ضایعات انسانی را نیز به همراه خواهد داشت. بنابراین، بررسی عوامل فردی بر وقوع حوادث ناشی از کار استان یزد مورد توجه قرار گرفته است. این تحقیق از نوع توصیفی و به صورت پیمایشی _ مقطعی طی سه دوره زمانی (1383- 1385)، حادثه دیدگان استان یزد را مورد بررسی قرار داده است. نتایج حاصل با استفاده از تکنیک‌های آماری مانند ضریب همبستگی اسپیرمن نشان می‌دهد که میان عامل سن و حوادث ناشی از کار و همچنین بین عامل سابقه کار و حوادث ناشی از کار همبستگی بالایی وجود دارد و اکثر افراد حادثه دیده از گروه سنی 20 الی 30 سال و میزان سابقه کار آن‌ها زیر 5 سال می‌باشد. ضمناً، میزان تحصیلات افراد مذکور با حوادث ناشی از کار از ضریب همبستگی پایینی برخوردار است. در پایان بر اساس نتایج حاصل، راهکارهای لازم و مناسب ارائه گردیده است. در نهایت در این تحقیق با استفاده از تکنیک AHP هر یک از عوامل فردی رتبه بندی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده به ترتیب سابقه کار، تحصیلات و سن بیشترین عامل را به خود اختصاص دادند.