چندجانبه‌گرایی تهاجمی ترامپ در کنش راهبردی ناتو

Abstract

چندجانبه‌گرایی راهبردی آمریکا در دوران باراک اوباما براساس ضرورت‌های ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی شکل گرفته بود. به قدرت رسیدن ترامپ، منجر به تغییر در الگوهای تاکتیکی ایالات متحده با بازیگران منطقه‌ای همانند اتحادیة اروپا و پیمان آتلانتیک شمالی شده است. ترامپ تلاش دارد تا از سازوکارهای مربوط به «چندجانبه‌گرایی تهاجمی» در حوزة فعالیت‌های پیمان آتلانتیک شمالی استفاده نماید. چندجانبه‌گرایی تهاجمی دارای این ویژگی است که نهادهای راهبردی گذشته حفظ شده، اما از سازوکارهایی استفاده می‌شود که مبتنی بر نقش محوری ایالات متحده خواهد بود. چنین فرآیندی به‌منزلة مشارکت کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی در فضای کنش تهاجمی برای مقابله با «تهدیدات نوظهور» محسوب می‌شود. تهدیدات نوظهور ناتو از یک‌سو مبتنی بر نیروهای آشوب‌ساز به‌ویژه داعش خواهد بود. از سوی دیگر، ساختار جدید ناتو در سال 2016 مبتنی بر «سازماندهی نیروهای واکنش سریع» بوده است. پرسش اصلی مقاله بر این موضوع تأکید دارد که: «راهبرد ناتو در دوران ریاست جمهوری ترامپ دارای چه ویژگی‌های کنش تاکتیکی و راهبردی خواهد بود؟» فرضیة مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «ناتو در انجام مأموریت‌های راهبردی خود ناچار است تا از سازوکارهای مربوط به اقدامات اطمینان‌ساز، ارتقاء قابلیت‌ها و پاسخگویی برای مقابله با تهدیدات استفاده نماید.». در تبیین مسئله مقاله از «رهیافت نئورئالیسم تهاجمی» استفاده شده است.