مقایسه اثر چند حشره‌کش رایج روی سپردار واوی سیب Lepidosaphes malicola (Hem.: Diaspididae) در باغ‌های سیب سمیرم

Abstract

سپردار واوی سیب، Lepidosaphes malicola Borchsenius (Hem.: Diaspididae) از آفات مهم درختان میوه است. کنترل این آفت به­ کاربرد آفت­کش­های شیمیایی وابسته است. به‌منظور بررسی اثر چند آفت‌کش بر کاهش جمعیت آفت، دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار در دو باغ انجام شد. فاکتور اول، سم‏پاشی [شاهد (آب)، اسپیروتترامات 5/0 و 75/0 میلی‌لیتر بر لیتر، فلوپیرادی‌فورون، تیاکلوپرید و پیری‌پروکسی‌فن 5/0 میلی‌لیتر بر لیتر] و فاکتور دوم، زمان‏های نمونه‌برداری (1 روز قبل و 1، 3، 5، 7، 14، 21، 28 و 35 روز پس از سم‌پاشی) در نظرگرفته شد. اسپیروتترامات و فلوپیرادی­فورون (با میانگین تلفات بالای 80 درصد) دارای بیشترین اثرگذاری روی پوره‌ها بودند. میزان کاهش آلودگی در تیمارهای تیاکلوپرید و پیری­پروکسی­فن از دو حشره­کش دیگر کمتر بود. با در نظر گرفتن زمان سم­پاشی، در تیمار فلوپیرادی­فورون که یک بوتنولید با اثر ضربه­ای است، میزان تلفات پوره یک روز پس از سم­پاشی به بالاترین حد رسید. در تیمار اسپیروتترامات 75/0 میلی‌لیتر بر لیتر یک هفته پس از سم­پاشی، بیشترین میزان کاهش جمعیت پوره مشاهده شد. اسپیروتترامات ترکیبی سیستمیک با توانایی حرکت دو طرفه آوندی می­باشد. بنابراین، تأثیر آن از دوام بالایی برخوردار است. نتایج بیانگر اثر بسیار ناچیز آفت­‌کش­ها در کنترل بالغین زیر سپر است. کاربرد روغن ولک 2-5/1 درصد در سم‌پاشی زمستانه، اثرگذاری قابل توجهی در کنترل آفت نشان داد. در مجموع، اسپیروتترامات و فلوپیرادی‌فورون از کارآیی خوبی در کنترل پوره‌ها برخوردار بودند و در کنترل این آفت قابل توصیه می‌باشند. سپردار واوی سیب، Lepidosaphes malicola Borchsenius (Hem.: Diaspididae) از آفات مهم درختان میوه است. کنترل این آفت به­ کاربرد آفت­کش­های شیمیایی وابسته است. به‌منظور بررسی اثر چند آفت‌کش بر کاهش جمعیت آفت، دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار در دو باغ انجام شد. فاکتور اول، سم‏پاشی [شاهد (آب)، اسپیروتترامات 5/0 و 75/0 میلی‌لیتر بر لیتر، فلوپیرادی‌فورون، تیاکلوپرید و پیری‌پروکسی‌فن 5/0 میلی‌لیتر بر لیتر] و فاکتور دوم، زمان‏های نمونه‌برداری (1 روز قبل و 1، 3، 5، 7، 14، 21، 28 و 35 روز پس از سم‌پاشی) در نظرگرفته شد. اسپیروتترامات و فلوپیرادی­فورون (با میانگین تلفات بالای 80 درصد) دارای بیشترین اثرگذاری روی پوره‌ها بودند. میزان کاهش آلودگی در تیمارهای تیاکلوپرید و پیری­پروکسی­فن از دو حشره­کش دیگر کمتر بود. با در نظر گرفتن زمان سم­پاشی، در تیمار فلوپیرادی­فورون که یک بوتنولید با اثر ضربه­ای است، میزان تلفات پوره یک روز پس از سم­پاشی به بالاترین حد رسید. در تیمار اسپیروتترامات 75/0 میلی‌لیتر بر لیتر یک هفته پس از سم­پاشی، بیشترین میزان کاهش جمعیت پوره مشاهده شد. اسپیروتترامات ترکیبی سیستمیک با توانایی حرکت دو طرفه آوندی می­باشد. بنابراین، تأثیر آن از دوام بالایی برخوردار است. نتایج بیانگر اثر بسیار ناچیز آفت­‌کش­ها در کنترل بالغین زیر سپر است. کاربرد روغن ولک 2-5/1 درصد در سم‌پاشی زمستانه، اثرگذاری قابل توجهی در کنترل آفت نشان داد. در مجموع، اسپیروتترامات و فلوپیرادی‌فورون از کارآیی خوبی در کنترل پوره‌ها برخوردار بودند و در کنترل این آفت قابل توصیه می‌باشند.