جنس Leveillula روی گیاهان تیره Asteraceae در ایران

Abstract

<strong>در این بررسی نمونه‌های </strong><strong><em>Leveillula</em></strong><strong>جمع‌آوری شده از مناطق مختلف کشور و نمونه‌‌های مجموعه مرجع قارچ‌های وزارت جهاد کشاورزی واقع در مؤسسة تحقیقات گیاهپزشکی کشور در تهران روی گیاهان تیره </strong><strong>Asteraceae</strong><strong> مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از بررسی‌های ریخت‌شناسی، آرایه‌ها با بهره‌گیری از نوشته‌ها و منابع معتبر موجود شناسایی و تعیین نام شدند. بر اساس این مطالعه شش گونه </strong><strong><em>Leveillula</em></strong><strong> شامل </strong><strong><em>L. guilanensis</em></strong><strong>، </strong><strong><em>L</em></strong><strong>. <em>lactucae</em>-<em>serriolae</em></strong><strong>، </strong><strong><em>L. lactucarum</em></strong><strong>، </strong><strong><em>L. picridis</em></strong><strong>، </strong><strong><em> L. simonianii</em></strong><strong> و </strong><strong><em>L. taurica</em></strong><strong> s.l.</strong><strong>روی تیره </strong><strong>Asteraceae</strong><strong> در ایران شناسایی شدند. شواهد به دست آمده از مطالعه نمونه‌های ایرانی نشان می‌دهد که جنس </strong><strong><em>Lactuca</em></strong><strong>در ایران حداقل توسط دو گونه شامل </strong><strong><em>L</em></strong><strong>. <em>lactucae</em>-<em>serriolae</em></strong><strong> و </strong><strong><em>L. lactucarum</em></strong><strong> آلوده می‌شود. بر اساس نمونه‌های متعدد جمع‌آوری شده از ایران، جدایه‌های </strong><strong><em>L. taurica</em></strong><strong> s.l</strong><strong> روی تیره </strong><strong>Asteraceae</strong><strong> از نظر شکل‌شناسی مشابه یکدیگر نیستند و تفاوت‌هایی قابل توجهی در بین آنها دیده می‌شود. با این وجود، اغلب این نمونه‌ها از نظر شکل شناسی با گونه‌های دیگری که قبلاً توصیف شده‌اند، بسیار نزدیک هستند و به سختی از آنها قابل تمایز می‌باشند. بر اساس شکل‌شناسی کنیدیوم‌ها، نمونه‌های </strong><strong><em>L. taurica</em></strong><strong> s.l</strong><strong> روی تیره </strong><strong>Asteraceae</strong><strong> حداقل در سه گروه مورفولوژیکی قرار می‌گیرند. گروه اول نمونه‌هایی با کنیدیوم‌های اولیه نیزه‌ای تا کم و بیش بیضوی را در بر می‌گیرد. نمونه‌های روی جنس‌های </strong><strong><em>Carthamus</em></strong><strong>، </strong><strong><em>Crepis</em></strong><strong><em>،</em></strong><strong><em>Gundellia</em></strong><strong><em>، </em></strong><strong> </strong><strong><em>Helianthus</em></strong><strong>و </strong><strong><em>Taraxacum</em></strong><strong> از این نوع هستند.</strong><strong>نمونه‌های روی </strong><strong><em>Anthemis</em></strong><strong>،</strong><strong><em>Circium </em></strong><strong><em>، </em></strong><strong><em>Cousinia</em></strong><strong><em>، </em></strong><strong><em>Echinops </em></strong><strong>spp<em>.</em></strong><strong>با کنیدیوم‌های اولیه کم و بیش بیضوی تا تخم مرغی شکل در گروه دوم قرار می‌گیرند. گروه سوم نمونه‌هایی با کنیدیوم‌های اولیه کم و بیش استوانه‌ای نوک‌تیز تا نیزه‌ای هستند که روی میزبان‌هایی نظیر </strong><strong><em>Acroptilon</em></strong><strong>، </strong><strong><em>Artemisia</em></strong><strong>، </strong><strong><em>Centurea</em></strong><strong>، </strong><strong><em>Launaea</em></strong><strong> و همچنین </strong><strong><em>Helianthus</em></strong><strong> دیده می‌شوند. جالب توجه است که آفتابگردان (</strong><strong><em>Helianthus annus</em></strong><strong>) در ایران حداقل توسط دو گروه مورفولوژیکی آلوده می‌شود. </strong>