بررسی انعکاس مفهوم «رضا» در آینۀ کلام امام علی(ع) و عرفا

Abstract

موضوع این مقاله مقایسه مفهوم «رضا» در کلام امیرالمؤمنین علی(ع) مندرج در کتاب <em>غرر الحکم و درر الکلم</em> با گفته‌های عرفای ایران است.<br /> <br /> در این نوشتار این ادعا به عنوان فرضیة اول مطرح می‌شود که در مفهوم کلی رضا، میان دیدگاه امام علی(ع) و دیدگاه عرفا تفاوت معنی‌داری مشاهده نمی‌شود.<br /> چنان‌که از اقوال عرفا و بررسی نظریات آنان در بحث رضا بر می‌آید، دو دیدگاه در مورد رضا بین آنان رایج است. دیدگاه نخست کسانی بودند که رضا را جزء مقامات می‌شمرده و رضا را اکتسابی می‌دانسته‌اند و دیدگاه دیگر، دیدگاه کسانی است که رضا را جزء احوال به‌شمار می‌آورده و به اعطایی و موهبتی بودن آن نظر داشته‌اند.<br /> در این مقاله همچنین به عنوان فرضیه دوم نشان داده می‌شود که با توجه به تعریف حال و مقام، آنچه از کلام امام(ع) برمی‌آید، این است که دیدگاه امام(ع) بسیار نزدیک به کسانی است که رضا را جزء مقامات می‌دانسته و اکتسابی بودن آن را در نظر داشته‌اند.