بررسی زیتوده (بیوماس) گونه های چیره آبزی و تاثیر پذیری آن از اجتماعات گیاهی در چهار تالاب مهم بابل، استان مازندران

Abstract

در این پژوهش زیتوده گونه های گیاهی چیره آبزی چهار تالاب اصلی و مهم مرزون آباد، بصراء، لنگور و رمنت در شهرستان بابل، استان مازندران ارزیابی گردید. 12 گونه گیاهی متعلق به 11 جنس و 9 خانواده گیاهی در این پژوهش بررسی شده اند. برای این کار تعداد 131 قطعه نمونه (Plot) در قالب 7 ترابرش (Transect) از تالاب های مختلف نمونه برداری شده و بعد از ثبت ویژگی های تاج پوشش و وزن زیتوده آنها، با استفاده از فنون آماری ANOVA و رسته بندی (DCA) مورد آنالیز قرار گرفته اند. میانگین مجموع زیتوده همه گونه های گیاهی چیره تالاب های بابل 19/1309 گرم در متر مربع است. از مقدار میانگین مزبور، بیشترین سهم زیتوده مربوط به گونه Phragmites australis و کمترین سهم آن مربوط به گونه Najas gramineaاست. گونه های Typha latifolia و Ceratophyllum demersum با مقدار 81/3029 و 10/330 گرم در متر مربع به ترتیب دارای بیشینه و کمینه وزن خشک در داخل پلات های مورد مطالعه می باشند. در نمودارDCA مربوط به تالاب های مختلف، گونه های همچون Ceratophyllum demersum،Typha latifolia،Phragmites australis و Potamogeton pectinatus سهم زیادی در افزایش زیتوده دارند. آنالیز های ANOVA مشخص کرد که به غیر از گونه های Schoenoplectus lacustris و Potamogeton lucense گونه های چیره آبزی دیگر از نظر میزان زیتوده، اختلاف معنی داری را در بین تالاب های مختلف نشان می دهند.