بهینه‌سازی متغیرهای فرایندی در واحدهای پیش تصفیه پساب خروجی صنایع پتروشیمی

Abstract

تصفیه پساب‌های خروجی از واحد آب شیرین کن که دارای نمک بالا هستند، افزون‌بر آن‌که از آسیب‌های محیط زیستی چون شوک نمکی و گرمایی آبزیان جلوگیری می‌کند، قابلیت تولید نمک و آب را به‌عنوان دو فراورده مفید ایجاد می‌کند. در این مقاله، متغیر‌های فرایندی یک واحد پیش تصفیه پساب خروجی از واحد آب شیرین یک پتروشیمی، به صورت نظری و عملی در مقیاس پایلوت مورد بررسی قرار گرفته و مقدارهای بهینه آن‌ها ارایه شده است. طی فرایند پیش تصفیه پیشنهادی، عناصر سختی زا حذف می‌شوند و پساب برای جداسازی نمک و آب، قابل بهره برداری است. نوع و مقدار بهینه ترکیب‌های لخته‌ساز، سرعت اختلاط بهینه در واکنش‌گاه پیش تصفیه و نسبت بهینه مواد سختی زا به مواد لخته کننده در این پژوهش بررسی شده است. هم‌چنین مقدار سختی کل و رسانایی الکتریکی پساب ‌به‌عنوان معیاری از چگونگی عملکرد لخته ساز‌ها گزارش شده‌اند. سه ترکیب تجاری ارزان قیمت با خاصیت انعقادی و لخته سازی بررسی شده است. نتیجه‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهند که آهن سولفات به‌عنوان لخته کننده جهت حذف سختی کل، در مقایسه با آهن کلرید و آلومینیم سولفات (آلوم) مناسب‌تر است که در این حال میزان حذف سختی کل به تقریب برابر99% خواهد شد و سرعت اختلاط در واکنش‌گاه پیش تصفیه اول با توجه به نتیجه‌های به‌دست آمده برابر 70 دور بر دقیقه است. هم‌چنین نسبت حجمی 4 برای میزان سود به لخته کننده و نسبت حجمی 3 برای میزان سودا به لخته کننده بهترین نتیجه را نشان می‌دهد.