اثربخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و سازگاری اجتماعی سالمندان

Abstract

سالمندی بیماری نیست، بلکه واقعیتی است انکارناپذیر و یکی از مراحل حساس رشد انسان، در روند طبیعی گذر عمر مطرح می­گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و سازگاری اجتماعی سالمندان اجرا شد. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری، شامل مردان ساکن در مرکز سالمندان مهرگان شهر کرمانشاه در سال 1395 بود. ابزار پژوهش پرسش‌نامه­های اضطراب مرگ تمپلر و سازگاری اجتماعی بل بود. 30 نفر از افرادی که در مقیاس اضطراب مرگ، نمره بالاتر از نقطه برش و در مقیاس سازگاری اجتماعی پایین­تر از نقطه برش کسب کردند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه مداخله معنا­درمانی فرانکل اجرا گردید. داده­ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند­متغیره تحلیل شدند. یافته­های پژوهش نشان داد بین دو گروه آزمایش و گواه از نظر اضطراب مرگ و سازگاری اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>p). بنابراین می­توان نتیجه گرفت که معنا­درمانی گروهی بر کاهش اضطراب مرگ و افزایش سازگاری اجتماعی سالمندان موثر بوده است و این درمان در مراکز سالمندان توصیه می­گردد.<br /> <span> </span>