اثربخشی شناختی- رفتار درمانگری بر وضعیت حافظه و خواب سالمندان

Abstract

اختلالات حافظه و خواب از جمله موضوعاتی هستند که مشکلات زیادی برای سالمندان ایجاد، و سلامت روانی و جسمانی آنها را تهدید می­کنند. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت-رفتار درمانگری بر وضعیت­ حافظه و خواب سالمندان انجام شد.این پژوهش از نوع شبه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری این پژوهش را کلیه­ی سالمندان مبتلا به بیماری پارکینسون مراجعه کننده به مرکز تحقیقات مغز و اعصاب و کلینیک تخصصی پارکینسون دکتر شهیدی شهر تهران تشکیل می­دادند. نمونه­ی­ پژوهش شامل 40 نفر ازبیماران 51 تا 69 ساله­ی مبتلا به بیماری پارکینسون مراجعه کننده به این مراکز بود که به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه­ی هفتگی تحت شناخت-رفتار درمانگری سالمندی قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از مقیاس‌ کیفیت خواب پترزبورگ (بویس، رینولد، مونک، برمن، و کاپفر، 1989) و پرسشنامه­ی حافظه روزمره (ساندرلند، هریس، و بدلی، 1983) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که شناخت-رفتار درمانگری سالمندی بر اختلالات خواب و حافظه روزرمره­ی سالمندان مؤثر است (05/0≥P). و نتایج آزمون­های تعقیبی LSD نشان داد که بین هر دو مرحله­ی پس­آزمون و پیگیری در اختلالات خواب و حافظه تفاوت معنی­داری وجود دارد.بنابراین به روان­شناسانی که در حوزه­ی سالمندان فعالیت می­کنند توصیه می­شود که از شناخت-رفتار درمانگری به منظور بهبود کیفیت خواب و حافظه­ی سالمندان استفاده کنند.