بررسی تاثیر پروبیوتیک Pediococcus acidilactici بر شاخص‌های ایمنی‌شناختی همولنف و آنزیم‌های گوارشی بچه شاه‌میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus)

Abstract

در این پژوهش تاثیر چهار سطح از پروبیوتیک Pediococcus acidilacticiدر جیره غذایی بچه شاه‌میگوی آب شیرین Astacus leptodactylusبر برخی شاخص‌های سیستم ایمنی و آنزیمی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بچه شاه‌میگوها با وزن 10 تا 20 گرم، در 4 گروه تیماری و یک گروه شاهد با سه تکرار در مدت 84 روز تغذیه شدند. سپس از همولنف نمونه­گیری شد. نتایج اندازه­گیری شاخص‌های ایمنی و آنزیمی همولنف و روده نشان داد که در همه تیمارها و شاهد، بیشترین تا کمترین تعداد هموسیت به ترتیب متعلق به هموسیت‌های نیمه دانه‌دار، دانه­دار بزرگ و هیالین بود. تعداد کلی هموسیت­ها، هموسیت‌های نیمه دانه‌دار، دانه‌دار بزرگ و هیالین در تیمارهای حاوی پروبیوتیک افزایش معنادار آماری نشان داد (05/0>P). همچنین سنجش فعالیت آنزیم‌های آنتی­اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز و فنول اکسیداز در همولنف بچه شاه‌میگو و در مقایسه با گروه شاهد، روند افزایشی و تفاوت معنادار آماری نشان داد (05/0>P). اندازه­گیری فعالیت آنزیم‌های گوارشی لیپاز، آمیلاز و پروتئاز نیز بیانگر تاثیر مثبت افزاینده معنادار پروبیوتیک بر هرسه آنزیم مورد بررسی بود (05/0>P). با توجه به اثر مثبت و چشمگیر پروبیوتیک acidilacticiP. برشاخص­های ایمنی و گوارشی می­توان از آن برای بهره‌وری بیشتر در پرورش انبوه شاه‌میگوی جوان استفاده کرد.