مدل پیش‌بینی رفتارهای خودآسیب‌رسان و گرایش به خودکشی براساس سبک‌های دلبستگی و سازمان شخصیت در نوجوانان دانش‌آموز: نقش واسطه‌ای راهبردهای شناختی تنظیم هیجانی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، تبیین مدل پیش‌بینی رفتارهای خودآسیب‌رسان براساس سبک‌های دلبستگی و سازمان شخصیت در نوجوانان با توجه به نقش واسطه‌ای راهبردهای شناختی تنظیم هیجان بود. روش مطالعه از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری 700 نفر از دانش‌آموزان دختر شاغل به تحصیل در دوره متوسطه مدارس دولتی، در سال 97-96 منطقه‌ 16 شهر تهران بود. گروه نمونه 700 دانش‌آموز دختر در رده سنی 17-15 سال بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های رفتارهای خودآسیب‌رسان (SHI)، تنظیم‌شناختی هیجان گارنفسکی (CERQ)، ابعاد دلبستگی والدین و همسالان (IPPA)، مقیاس چندرویکردی گرایش به خودکشی (MAST) و سیاهه سازمان شخصیت کرنبرگ (IPO) پاسخ دادند. یافته‌ها پیش‌بینی‌پذیری رفتارهای خودآسیب‌رسان و گرایش به خودکشی در نوجوانان را با توجه به نقش میانجی راهبردهای شناختی تنظیم هیجان براساس نوع سبک دلبستگی و سازمان شخصیت نشان می‌دهد. همچنین جهت‌گیری دلبستگی ناایمن و داشتن سازمان شخصیت مرزی می‌تواند پیش‌بینی‌کننده‌ راهبردهای ناسازگار تنظیم هیجان در نوجوانان باشد. این نتیجه در راستای دیگر یافته‌ها و مبانی نظریه‌ای بوده و ارزیابی سه متغیر سبک دلبستگی، سازمان شخصیت و راهبردهای تنظیم هیجان، می‌تواند در تدوین برنامه پیشگیری و مداخله درمانی نوجوانان با رفتارهای خودآسیب‌رسان استفاده شود