اثر سویه های میکوریز تحت تنش آبی بر عملکرد و اسانس دو توده بومی رازیانه (Foeniculum vulgare L)

Abstract

به منظور مطالعه واکنش عملکرد و میزان اسانس دو توده بومی رازیانه در برابر سویه ­های میکوریز تحت تاثیر تنش آبی، پژوهشی در سال 1393 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک­ های کامل تصادفی در سه تکرار روی دو توده بومی رازیانه اصفهان و ملایر به عنوان عامل اصلی، آبیاری در سه سطح 70، 100 و 130 میلی­ متر تبخیر از تشتک به­ عنوان عامل فرعی و سویه ­های قارچ میکوریز شامل <em>Rhizophagus intraradices</em>و <em>Funneliformis mosseae</em>و شاهد (بدون تلقیح) به ­عنوان عامل فرعی فرعی اجرا شد. بر اساس نتایج به ­دست آمده در بوته­ های حاصل از رشد بذور تلقیح شده با این سویه­ های قارچی، محتوای نسبی آب برگ افزایش یافت. شاخص کلروفیل برگ رازیانه در صورت تلقیح بذر با این سویه­ ها در مقایسه با عدم تلقیح حدود 39% افزایش یافت. در صورت آبیاری رازیانه بر اساس 100 میلی ­متر تبخیر از تشتک، اختلاف بین سویه­ ها با شاهد پدیدار شد و هر بوته 4.7 شاخه بیشتری نسبت به شاهد تولید کرد. بیشترین عملکرد اسانس در سطوح آبیاری 70 و 100 میلی ­متر تبخیر از تشتک به میزان 18.5 لیتر در هکتار و کمترین مقدار آن نیز از سطح 130 میلی­ متر تبخیر، معادل 11 لیتر در هکتار، حاصل شد. بدین ترتیب در شرایط آب و هوایی نیمه خشک تلقیح بذر با سویه ­های این قارچ می­ تواند اثر تنش آبی روی عملکرد رازیانه را تعدیل کند.